вазелі́н, ‑у, м.
Мазь, якую атрымліваюць з нафты (ужываецца ў тэхніцы і медыцыне). Борны вазелін. Тэхнічны вазелін.
[Фр. vaseline.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іхтыёлавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да іхтыёлу. // Які мае ў сабе іхтыёл. Іхтыёлавая мазь. Іхтыёлавае мыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вадзгацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Вымазацца, выпацкацца. Вывадзгацца ў мазь. □ Во як вывадзгаўся, каб на цябе... Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тані́навы, ‑ая, ‑ае.
У якім знаходзіцца танін. Танінавыя фарбавальнікі. Танінавая мазь. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе таніну. Танінавая пратрава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спермацэ́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да спермацэту. Спермацэтавая маса. // Выраблены са спермацэту, са спермацэтам. Спермацэтавая мазь. Спермацэтавае мыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуталі́н, ‑у, м.
Мазь для чысткі скуранога абутку; вакса. Старанна адпрасаваў [Коля] рубашку і гальштук, да бляску пацёр гуталінам боты. Якімовіч.
[Ад ням. gut — добры.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пама́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Пахучая касметычная мазь. Губная памада. □ Ад.. [валасоў Клавы] па-асабліваму пахла мылам і нейкай памадай. Асіпенка.
[Фр. pommade.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сма́зка ж.
1. (действие) зма́званне, -ння ср., зма́зка, -кі ж.; падма́званне, -ння ср.; см. сма́зать 1;
2. (мазь) мазь, род. ма́зі ж.;
3. техн. зма́зка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уце́рці сов.
1. втере́ть;
у. мазь — втере́ть мазь;
2. утере́ть, вы́тереть;
у. твар — утере́ть (вы́тереть) лицо́;
◊ у. нос — (каму) утере́ть нос (кому);
у. слёзы — утере́ть (осуши́ть) слёзы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мазі́ла 1 ’хто няўмела піша, малюе’, ’хто часта робіць промахі ў стральбе, гульні’ (ТСБМ, капыл., Нар. словатв.). Да ма́заць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 42), Карскі (2–3, 24–25), Слаўскі (SP, 1, 104).
Мазі́ла 2, мазі́ло, мазі́лка ’кавалачак сала або тлушчу для падмазвання патэльні’ (Вешт., Касп.), (пагард.) ’мазь, замазка’ (З нар. сл., ТС), укр. мазило ’матэрыял, якім мажуць’, ’прыстасаванне, якім мажуць’, рус. наўг., цвяр. мазила ’румяна’, польск. mazidło ’мазь’, славен. mazílo ’мазь’, ’хабар’; макед., балг. мазило ’мазь’, ’змазка’. Прасл. mazidlo, якое ўтворана ад mazati > ма́заць (гл.). (Карскі 2-3, 24; Сцяцко, Афікс. наз., 42; Слаўскі, SP, 1, 113).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)