Эритре́я Эрытрэ́я, -рэ́і ж.;

Госуда́рство Эритре́я Дзяржа́ва Эрытрэ́я.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

федэраты́ўны в разн. знач. федерати́вный;

~ная дзяржа́ва — федерати́вное госуда́рство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ісламі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ісламу. Ісламісцкая дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́рхія, -і, мн. -і, -хій, ж.

Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе — манарху, а таксама дзяржава з такой формай кіравання.

○

Абсалютная манархія — дзяржава, у якой уся ўлада належыць толькі манарху.

Канстытуцыйная манархія — форма дзяржаўнага ладу, пры якім улада манарха абмежавана канстытуцыяй.

Саслоўная манархія — форма феадальнай дзяржавы, пры якой улада манарха спалучаецца з органамі саслоўнага прадстаўніцтва дваран, духавенства і гараджан.

|| прым. манархі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таталіта́рны, -ая, -ае.

Які характарызуецца поўным панаваннем дзяржавы над усімі бакамі жыцця грамадства, насіллем, знішчэннем дэмакратычных свабод і правоў асобы.

Таталітарная дзяржава.

Т. рэжым.

|| наз. таталіта́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

індустрыя́льны индустриа́льный;

~ная дзяржа́ва — индустриа́льное госуда́рство;

і. тэ́хнікум — индустриа́льный те́хникум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамініён, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Самакіравальная дзяржава, якая ўваходзіць у склад Брытанскай імперыі і залежыць ад яе ў сваёй унутранай і знешняй палітыцы.

Д.

Новая Зеландыя.

Канадскі д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Афганиста́н Афганіста́н, -на м.;

Исла́мское Госуда́рство Афганиста́н Ісла́мская Дзяржа́ва Афганіста́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сюзерэ́н, ‑а, м.

1. У сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе — буйны феадал, які з’яўляўся гасударом у адносінах да залежных ад яго васалаў.

2. У міжнародным праве — дзяржава, у адносінах да якой іншая дзяржава знаходзіцца ў васальнай залежнасці.

[Фр. suzerain.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рлік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек вельмі малога росту.

2. Пра рэч, прадмет і інш. вельмі малога памеру.

Сасна-к.

Дзяржава-к.

|| прым. ка́рлікавы, -ая, -ае.

Карлікавыя дрэвы.

Карлікавае прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)