вы́кідаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Выкінуць у некалькі прыёмаў (усё, многае). Выкідаць на вуліцу ўсе рэчы.

2. перан. Разм. З цяжкасцю ўзгадаваць. Выкідаць дзяцей.

выкіда́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да выкінуць.

выкіда́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да вы́кідаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насто́рч, прысл.

Разм. Старчма. [Самахвал] паставіў насторч свой кузаў і намагаўся выкінуць цэментную рошчыну, што прыліпла да дна. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́церушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак. што.

Разм. Трасучы, высылаць, выкінуць (што‑н. дробнае, сыпкае). Выцерушыць тытунь з кісета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́куліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм. Выкінуць адкуль‑н., перакуліўшы; вывернуць. Выкуліць з чаўна, з саней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растрыбушы́ць, -бушу́, -бу́шыш, -бу́шыць; -бу́шаны; зак. (разм.).

1. каго (што). Пачысціць, выдаліўшы вантробы (рыбу, птушку і пад.); распатрашыць, выпатрашыць.

2. што, перан. Выкінуць, растрэсці што-н.; дастаць тое, што знаходзіцца ўнутры.

Р. чамадан.

|| незак. растрыбу́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коле́нце прост. кале́нца, -ца ср.;

◊

вы́кинуть коле́нце вы́кінуць кале́нца (урэ́заць шту́чку).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отмочи́ть сов. адмачы́ць, мног. паадмо́чваць;

отмочи́ть шту́ку прост. вы́кінуць шту́ку; (сказать) сказану́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сме́тнішча, ‑а, н.

Разм. Тое, што і сметнік. Выкінуць чаравік на сметнішча. // Звалка, месца, куды звозяць рознае смецце. Адвесці ўчастак для сметнішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкі́дваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкінуць.

•••

Выкідваць антраша — рабіць мудрагелістыя рухі нагамі.

выкі́дваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вы́кідаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катапультава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

1. каго-што. Выкінуць (выкідаць) з лятальнага апарата пры дапамозе катапульты.

2. Тое, што і катапультавацца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)