Verbum

вы́тарашчыцца, -шчуся, -шчышся, -шчыцца; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра вочы: шырока раскрыцца ад здзіўлення.

2. на каго-што. Уставіцца, шырока раскрыўшы вочы.

Чаго ты вытарашчыўся?

|| незак. вытарэ́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

павало́ка, -і, ДМ -ло́цы, ж.

1. Лёгкая дымка, якая зацягвае, пакрывае што-н.

Сонца прабівалася праз павалоку хмар.

2. У выразе: вочы з павало́кай — з пяшчотным, млявым, нібы затуманеным позіркам.

Вочы карыя з павалокай.

зага́слы, -ая, -ае.

Які перастаў гарэць, свяціць, патухлы.

Загаслыя галавешкі.

Загаслыя вочы (перан.: стомленыя).

заззя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

Пачаць ззяць.

Заззялі зоркі на небе.

Заззялі вочы шчасцем.

змо́ранасць, -і, ж.

Стан зморанага чалавека; бяссілле, стома.

Адчуваць з.

Ад зморанасці заплюшчваліся вочы.

блакі́тны, -ая, -ае.

Светла-сіні.

Блакітныя вочы.

Край блакітных азёр.

|| наз. блакі́тнасць, -і, ж.

парасплю́шчваць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Расплюшчыць (вочы) — пра ўсіх, многіх (гл. расплюшчыць¹).

наво́чны¹, -ая, -ае.

Які надзяваецца на вочы для аховы ад чаго-н.

Н. шчыток.

про́сінь, -і, ж. (разм.).

Сіні прасвет у афарбоўцы чаго-н.

Вочы шэрыя з просінню.