Гайда́ць (БРС, Шат.), укр. гойда́ти. Паводле Рудніцкага (673), утварэнне на базе выклічніка гой!, гойда!

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ґерґе́ліць ’балбатаць’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. gargaliúoti ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мцяй ’непаваротлівы, гарбатаваты’ (Шпіл.). Не зусім ясна. Магчыма да ля́мця (гл.). Суфікс паводле гультай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Не́ук ’гультай, невуч’ (Нас.). Паводле Кюнэ (Poln. 81), з польск. nieuk ’тс’, гл. невук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пагаля́шка, пагаляйічына, пагаляшына ’палка’ (Сл. ПЗБ, астрав.). Паводле аўтараў слоўніка, з літ. pagalys ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Панхе́р, панхір ’пухір’ (Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка (3, 392), з польск. pęcherz ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Папу́жа, папу́га ’папуша’ (Сл. ПЗБ). Паводле аўтараў слоўніка (3, 405), з літ. papüzä ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасмыка́йла ’смычок да скрыпкі’ (Інстр. III). Паводле ўзору па‑піх‑айла. Да смык (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паша́рак ’рад, парадак’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). Да шар ’рад’ (гл.). Утворана паводле мадэлі парадак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піта́ ’пітво’ (ТС). Да піць (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑а паводле ўзору яда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)