падсе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падсячы, падсекчы (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Спец. Насечанае месца на сасне для збору смалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палу́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. палудзіць (у 1 знач.); луджэнне.

2. Сплаў волава са свінцом, які ўжываецца для пакрыцця металічных вырабаў; луда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паступле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. паступаць — паступіць (у 1, 3 і 4 знач.).

2. Тое, што паступіла куды‑н. (грашовыя сумы, афіцыйныя матэрыялы). Грашовыя наступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсквамперфе́кт, ‑а, М ‑кце, м.

У многіх мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая абазначае дзеянне, што папярэднічала якому‑н. іншаму дзеянню ў мінулым; даўномінулы час.

[Лац. plusquamperfectum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадказа́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадказаць.

2. Тое, што прадказана. Прадказанне старога бакеншчыка спраўдзілася. Выйшлі мы раніцай з дому — на дварэ ціха, цёпла. Ігнаценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыма́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымазваць — прымазаць.

2. У азартных гульнях — грошы, якія дадаюцца кім‑н. да стаўкі якога‑н. іграка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыно́с, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыносіць — прынесці.

2. Уст. Тое, што прыносіцца ў выглядзе дару, падарунка. Не любіць з носам, а з прыносам. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размнажэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размнажаць — размножыць і размнажацца — размножыцца.

2. Аднаўленне патомства жывёльным або раслінным арганізмам. Бясполае размнажэнне. Палавое размнажэнне. Вегетатыўнае размнажэнне раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спагна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. спагнаць (у 1 знач.).

2. Пакаранне за невыкананне або парушэнне чаго‑н. Курсантам .. [Максім] быў недысцыплінаваным — атрымаў не адно спагнанне. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сціскаць — сціснуць і сціскацца — сціснуцца; стан паводле дзеясл. сціскаць — сціснуць (у 1 знач.) і сціскацца — сціснуцца (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)