вы́піска, ‑і, ДМ ‑цы, Р мн. ‑сак; ж.

Вытрымка з афіцыйнага дакумента. Метрычная выпіска. // Выпісаная вытрымка з чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які зацвярдзеў, прышэрх. // Які прыстаў, прымацаваўся да чаго‑н.; прыкарэлы. [Фельчар] пінцэтам абарваў прышэрхлую да раны падушачку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расклінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

1. Забіўшы клін, расшчапіць. Расклінаваць калоду.

2. Выцягнуць, вырваць з чаго‑н. забіты клін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўшчыльне́нне, ‑я, н.

Добраахвотнае адмаўленне ад карыстання часткай сваёй жылой плошчы, у выніку чаго ствараецца магчымасць для ўсялення іншых; самапацясненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стандартызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) стандартызацыю чаго‑н., зрабіць (рабіць) стандартным. Стандартызаваць вытворчасць, Стандартызаваць дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супярэ́чанне, ‑я, н.

Разм. Выказванне або ўчынак, накіраваныя супраць каго‑, чаго‑н.; пярэчанне. Рыжы гаварыў тонам, не дазваляючым супярэчання. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сушы́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сушкай чаго‑н. Пасля дзевятага класа [Коля] кінуў усё і пайшоў на льнозавод сушыльшчыкам. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убо́к, прысл.

Управа або ўлева ад чаго‑н. Белаваты струмень, нібы рака, перасек .. [хлопцам] дарогу і пачаў адносіць човен убок. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: крайні, найвышэйшы, які знаходзіцца за межамі чаго‑н., напрыклад: ультракансерватар, ультрамарынавы, ультракароткі.

[Лац. ultra — за межамі, звыш.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ускласці.

•••

Ускладаць надзеі на каго-што — чакаць ад каго‑, чаго‑н. ажыццяўлення сваіх надзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)