расшы́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшываць — расшыць.
2. Р мн. ‑шывак. Узорыстае шыццё на чым‑н. Прыгожая расшыўка сукенкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́занне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. рэзаць.
•••
Аўтагеннае рэзанне — тое, што і газавае рэзанне.
Газавае рэзанне — спосаб рэзання металаў пры дапамозе полымя газавай сумесі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самахва́льства, ‑а, н.
Разм. Паводзіны, дзеянне самахвала. [Андрэй] мог разам з хлопцамі радавацца, і ў гэтай радасці не было зусім самахвальства і прысваення чужых заслуг. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скагата́нне, ‑я, н.
Абл. Дзеянне паводле знач. дзеясл. скагатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Чулася натужнае скагатанне нямазаных колаў, свіст пуг, фырканне коней. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уво́з, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. увозіць — увезці.
2. Агульная колькасць або кошт тавараў, завезеных у краіну з-за мяжы; імпарт; проціл. вываз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утварэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. утвараць — утварыць (у 1, 2 знач.).
2. Тое, што ўзнікла ў выніку якога‑н. дзеяння, працэсу. Тлушчавыя ўтварэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фармо́ўка, ‑і, ДМ ‑моўцы; Р мн. ‑мовак; ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фармаваць.
2. Тое, што і форма (у 6 знач.). Хлебная фармоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
храбусце́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. храбусцець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Спалоханыя коні рванулі, і задняе кола з храбусценнем пераехала скінутаму [хлопцу] руку. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыраваць.
2. Разм. Спецыяльныя ніткі для цыравання.
3. Разм. Зацыраванае месца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шапата́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шапатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пасля кожнага ўзмаху вясла кружацца віркі.. з ціхім, залівістым шапатаннем. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)