прывы́чны, -ая, -ае.

1. Які стаў прывычкай.

П. ўклад жыцця.

2. Вядомы, добра знаёмы, такі, да якога прывык.

Прывычныя з дзяцінства мясціны.

Прывычныя сцены.

3. Які прывык, прывучыўся да чаго-н. (разм.).

Рукі, прывычныя да ўсякай працы.

|| наз. прывы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смяшлі́вы, -ая, -ае.

1. Схільны часта смяяцца, якога можна лёгка рассмяшыць.

С. чалавек.

2. Які выражае гатоўнасць да смеху.

С. позірк.

С. твар.

3. Пра настрой: такі, пры якім усё здаецца смешным, увесь час хочацца смяяцца.

|| наз. смяшлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

справядлі́вы, -ая, -ае.

1. Які дзейнічае бесстаронна, непрадузята.

С. суддзя.

Справядлівае рашэнне.

Справядліва (прысл.) ацаніць што-н.

2. Такі, які грунтуецца на справядлівасці; законны.

Справядлівыя нараканні.

3. Які адпавядае ісціне; правільны.

Факты пры праверцы аказаліся справядлівымі.

|| наз. справядлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Атрупяне́ць ’вельмі спалохацца, страціць самавалоданне’ (Янк. Мат.). Утворана паводле мадэлі о‑ — ‑(ян)ець ці непасрэдна ад назоўніка труп, ці ад прыметніка трупяны ’такі, як труп’. Параўн. адубець, апруцянець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выпро́ханы ’такі, што выпрасілі’ (Гарб.). Рус. кур. проха́ть, укр. проха́ти, ви́прохати. Новаўтварэнне ад прасіць (Фасмер, 3, 385). У бел. мове, калі ўлічыць адзінкавасць фіксацыі, магчыма запазычанне з укр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

про́ціў разм.

1. см. су́праць;

2. в выражении: п. но́чы на́ ночь гля́дя;

3. в знач. сущ. упря́мец;

гэ́та такі́ п.! — э́то тако́й упря́мец!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падбо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які кладзецца пад борт ​1 (у 2 знач.). Падбортнае палатно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намагні́чанасць, ‑і, ж.

Стан цела, якое падверглася намагнічванню. // Велічыня, якая характарызуе такі стан цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неажыццяві́мы, ‑ая, ‑ае.

Такі, які цяжка, немагчыма ажыццявіць; нездзяйсняльны, нязбытны. Неажыццявімы план. Неажыццявімая прапанова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бугаі́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы бугаю; такі, як у бугая. Бугаіная шыя. Бугаіная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)