адцягне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адцягнуць (у 5 знач.).

2. Мысленнае вылучэнне і адасабленне адзнак якіх‑н. канкрэтных аб’ектаў; абстрагаванне, абстракцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верць, выкл. у знач. вык.

Ужываецца паводле знач. дзеясл. вярцець — вярцецца, павярнуць — павярнуцца.

•••

Хоць круць-верць, хоць верць-круць — як ні рабі, няма выхаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віта́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вітаць, вітацца.

2. Прывітанне. — Добры дзень, — кінуў я сваё вітанне. — Добры дзень, — пачуў нядружны адказ. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́рыва, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. араць.

2. Узаранае поле. Дзяўчынка бегла проста па ворыве, лёгка.. пераскокваючы з скібы на скібу. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ваз, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вывозіць — вывезці (у 1, 2 знач.).

2. Агульная колькасць вывезеных за мяжу тавараў; экспарт; проціл. увоз, імпарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдзіма́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выдзімаць — выдзьмуць (у 1 знач.).

2. Выраб пустацелых прадметаў з расплаўленага шкла пры дапамозе моцнага струменя паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плаўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплаўляць — вымавіць.

2. Тое, што выплаўлена, атрымана ў выніку плаўкі. Сутачная выплаўка чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́хканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пыхкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. [Шашура] увесь час чуў ззаду нарастаючы перастук калёс і натужнае пыхканне. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчабёнка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшчабеньваць — расшчабяніць.

2. Дробны шчэбень для запаўнення прамежкаў паміж камянямі ў бруку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саката́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сакатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. З крапівы з пярэпалахам выскачыла курыца, зайшлася ў радасным сакатанні. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)