клеката́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. клекатаць (у 1, 2 і 3 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Клекатанне буслоў. Клекатанне вады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клёў, клёву, м.
Дзеянне паводле дзеясл. кляваць (у 3 знач.). Найбольш ажыўлены клёў судака назіраецца ў пачатку і ў канцы зімы. Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кня́жанне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. княжыць; кіраванне княствам.
2. Час, на працягу якога хто‑н. княжыць. Княжанне Усяслава Полацкага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кра́канне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. кракаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Сіваваронкі з сярдзітым краканнем кружыліся над дуплістымі дзеравякамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кручэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. круціць (у 1, 3, 5 і 9 знач.) і круціцца (у 1, 3 знач.). Кручэнне пражы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лакаліза́цыя, ‑і, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. лакалізаваць; абмежаванне дзеяння той ці іншай з’явы пэўнай прасторам. Лакалізацыя ачагоў заражэння. Лакалізацыя ваенных дзеянняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лінёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы, ж.
1. Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лінеіць.
2. Спосаб, характар лінеення. Рахунковыя кнігі маюць спецыяльную лінёўку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замыка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замыка́ць — замкнуць.
•••
Кароткае замыканне — утварэнне кантакту ў электрычным ланцугу, якое звычайна выклікае аварыю электрычнай устаноўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замярза́нне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. замярзаць. Замярзанне вады.
2. Гібель ад холаду. Выпадкі замярзання людзей.
•••
Пункт замярзання гл. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу́пат, ‑у, М ‑паце, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. гупаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Даносіўся мяккі гупат цяжкіх кавальскіх молатаў. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)