Verbum

выдзяле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдзяляць — выдзеліць і выдзяляцца — выдзеліцца.

2. пераважна мн. (выдзяле́нні, ‑яў). Рэчывы, выдзеленыя арганізмам.

вы́пас, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выпасваць — выпасвіць (у 1 знач.).

2. Месца, дзе пасуць жывёлу; паша. Лугавы, сеяны выпас.

выпрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрацоўваць — выпрацаваць.

2. Тое, што выпрацавана. Дзённая выпрацоўка. Нормы выпрацоўкі.

адклада́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адкладаць — адкласці (у 2, 3 знач.) і адкладацца — адкласціся.

2. Тое, што і адклады.

аздабле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аздабляць — аздобіць.

2. Тое, што ўпрыгожвае каго‑, што‑н. Ляпное аздабленне. Ёлачнае аздабленне.

асемяне́нне, ‑я, н.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асемяняць — асемяніць.

2. Збліжэнне мужчынскай і жаночай палявых клетак, якое папярэднічае апладненню.

абледзяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абледзянець.

•••

Абледзяненне Зямлі — значнае пашырэнне плошчы мацерыковага лёду прыпалярных і горных абласцей.

дзе́йнік, ‑а, м.

Галоўны член сказа, граматычна не залежны ад іншых членаў, характарыстыка якога (дзеянне, стан, уласцівасць, якасць) даецца ў выказніку.

знясі́ленне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. знясіліць.

2. Стан крайняй стомленасці, поўнай страты сіл. Я падаў ад знясілення. Лужанін.

зрушэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрушыць і зрушыцца.

2. Спец. Гарызантальнае змяшчэнне горных парод; зрух (у 3 знач.).