абліва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абліваць — абліць і аблівацца — абліцца.

2. Водная працэдура. Ранішнія абліванні і абціранні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абціраць — абцерці.

2. Тое, чым абціраюць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаліро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. ізаляваць (у 3 знач.).

2. Разм. Ізаляцыйная стужка. Абматаць ізаліроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальцава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. кальцаваць. Кальцаванне птушак. Кальцаванне ствала дрэва.

2. Злучэнне электрастанцый у адзіную энергасістэму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэсегрэга́цыя, ‑і, ж.

Адмена сегрэгацыі, адмаўленне ад палітыкі сегрэгацыі (у 1 знач.), ліквідацыя заканадаўства, якое падзяляе насельніцтва паводле расавых адзнак.

[Ад лац. de... і segregatio — аддзяленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глянцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глянцаваць.

2. Тое, што і глянец (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. дараваць (у 1, 2 і 3 знач.).

2. Здольнасць, талент, дар. Паэтычнае дараванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засале́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. засаляцца — засалі́цца.

•••

Засаленне глебы — працэс накаплення ў глебе мінеральных солей, якія перашкаджаюць земляробству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заточваць — затачыць.

2. Заточанае, сточанае месца. Ніжняя заточка лемяша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывяржэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывяргаць — вывергнуць і вывяргацца — вывергнуцца.

2. толькі мн. (вывяржэ́нні, ‑яў). Вывергнутая маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)