замяшчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замяшчаць — замясціць.

•••

Метад замяшчэння гл. метад.

Рэакцыя замяшчэння гл. рэакцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытры́мліванне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. вытрымліваць — вытрымаць (у 1, 2, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзвы́нканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дзвынкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Дзвынканне шклянкі. Дзвынканне пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбі́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбіваць — адбіць (у 11, 12, 13 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адзаліць.

2. Вапнавы раствор, які прымяняецца пры апрацоўцы шкур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. адчэпліваць — адчапіць і адчэплівацца — адчапіцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застрыга́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. застрыгаць.

2. Абрад выстрыгання валасоў у маладой перад пасадам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засы́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. засыпа́ць ​1 — засы́паць ​1 (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацвярдзе́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. зацвярдзець.

2. У медыцыне — зацвярдзелы ўчастак жывой тканкі; пухліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выводзіць — вывесці (у 2, 5, 6, 8, 10 і 11 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)