скры́ганне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрыгаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Скрыганне варот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрэ́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. скрэбці (у 2–3 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спісаць (у 4, 5 знач.) і спісацца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спла́ўка, ‑і, ДМ сплаўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. сплаўляць ​1 — сплавіць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. сточваць ​1 — стачыць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стукаць, а таксама гукі гэтага дзеяння; стук. Стуканне дзятла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счэ́ска, ‑і, ДМ счэсцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. счэсваць ​1 — счасаць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увальваць ​2 — уваліць ​2 і увальвацца ​2 — уваліцца ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уваскрэ́сенне, ‑я, н.

1. Паводле рэлігійных вераванняў — вяртанне мёртвых да жыцця.

2. перан. Унутранае абнаўленне, адраджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угіна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угінаць — увагнуць, угнуць.

2. Тое, што і угін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)