з’е́зджаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад з’ездзіць (у 2 знач.).
2. у знач. прым. Сапсаваны доўгай або неакуратнай яздой. З’езджаныя шыны. □ [Пніцкі] цэлую.. вясну не браўся за пугу, каб наганяць свайго з’езджанага каня. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разара́ць 1, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце; зак., што.
Аручы, раскінуць (плугам зямлю). Разараўшы шэсць баразён, па дзве на выбіральшчыка, выпраг [Андрэй] з плуга каня і закурыў. Чарнышэвіч.
разара́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разарыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размяня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Абмяняцца кім‑, чым‑н. падобным, аднародным. Андрэй ссадзіў дзяўчыну з каня, узяўшы, як малое дзіця, пад пахі, і яны размяняліся вопраткай. Лобан. // У шахматнай гульні — зрабіць размен фігур. Размяняцца сланамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чмы́ханне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. чмыхаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. У гэты момант за акном пачуўся скрып намерзлых палазоў і задаволенае чмыханне каня, які прабег доўгую дарогу і нарэшце пачуў стайню. Хацкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашму́ляць сов., разг.
1. стере́ть, натере́ть;
п. бок каня́ пастро́нкамі — стере́ть бок ло́шади постро́мками;
2. (об одежде и т.п. — во многих местах) вы́тереть, повытира́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аб’е́здзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.
1. што. Часта выязджаючы, пабываць у многіх месцах.
А. усю краіну.
2. каго. Прывучыць каня да язды, хадзіць пад сядлом.
А. жарэбчыка.
3. што. Абкатаць або зрабіць больш прыдатным, яздой праверыць машыну.
А. машыну.
4. што. Укатаць, зрабіць роўным, гладкім (пра дарогу).
|| незак. аб’язджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. аб’е́зд, -у, М -дзе, м. (да 1 знач.)
Аб’езд хворых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
улаві́ць, улаўлю́, уло́віш, уло́віць; уло́ўлены; зак.
1. каго-што. Схапіць, злавіць каго-, што-н. (разм.).
У. каня.
2. што. Выявіць і прыняць, зарэгістраваць прыборамі.
У. радыёхвалю.
3. перан., што. Успрыняць (органамі пачуццяў), заўважыць.
У. шолах лесу.
У. насмешку ў словах.
У. сэнс выказвання.
4. што. Тое, што і улучыць (у 1 знач.).
У. зручны момант.
|| незак. уло́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. уло́ўліванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прывяза́ць, -яжу́, -я́жаш, -я́жа; -яжы́; -я́заны; зак.
1. што і да чаго. Прымацаваць, завязваючы.
П. лейцы да канавязі.
2. каго-што да каго-чаго. Прымацаваць, злучаючы рэменем, вяроўкай і пад.
П. каня да дрэва.
3. перан., што да чаго. У думках злучыць, суаднесці з чым-н.
П. пабудову да мясцовасці.
|| незак. прывя́зваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прывя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. і прывя́званне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
то́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. каго і без дап. Таўхаць кароткімі штуршкамі.
Т. у бок.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыводзіць у рух паплавок, кляваць (пра рыбу).
3. каго. Тузаць за лейцы, прымушаючы каня ісці.
4. чым. Поркаць чым-н. вострым.
|| аднакр. то́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні і таркану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. то́рканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Пле́сні ’вяснушкі’ (светлаг., рагач., б.-каш., Мат. Гом.), плесня ’тс’ (слаўг., карм., ветк.), слаўг., карм. плесневыя ’з вяснушкамі’ (ЛА, 3), рус. смал. плесни ’вяснушкі’, плеашвыіі ’з вяснушкамі’, прыбалгыйск. ’сівы (пра масць каня)’, польск. pleśń ’чорная плесня на грабні пеўня’. Да плесня (гл.) < і.-е. plek‑sn‑i‑s ’пляма’ (Банькоўскі, 2, 607). Сюды ж ст.-бел. плеснивый, плесневый ’светла-шэрай масці’ (1552 г.), якое Булыка (Лекс. запазыч., 124) выводзіць са ст.-польск. pleśń iwy; параўн. таксама ст.-чэш. plesnivy ’пакрыты плесняй’, ’сівы, белапёры (пра каня)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)