Verbum

узя́цце, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узяць (гл. браць у 2–5 і 13 знач.).

уцяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уцякаць ​² — уцячы ​² (у 1–3 знач.); уцёкі.

разбурэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разбураць — разбурыць, дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. разбурацца — разбурыцца.

2. Вынік гэтага дзеяння, пашкоджанне, прычыненае гэтым дзеяннем. [Мікалай:] — Цяпер вось амаль усю зіму жыў у [Маскве], але разбурэнняў ніякіх не бачыў. Усё на сваім месцы. Шамякін.

сілкава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сілкаваць і сілкавацца.

2. Спец. Тое, што забяспечвае нармальнае дзеянне, функцыяніраванне чаго‑н. Сілкаванне для радыёпрыёмніка. □ А ў нас машыны іншыя .. Замест электронных лямп пастаўлены крышталікі паўправаднікоў. Энергіі для сілкавання гэтых машын патрэбна нямнога. Шыцік.

тушо́ўка ​¹, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тушаваць ​¹.

2. Цені, штрыхі, якія наносяцца на малюнак, план, карту і пад. Палажыць тушоўку на малюнак.

тушо́ўка ​², ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тушаваць ​².

біццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 5 знач.) і біць (у 8, 10 знач.).

бра́зганне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бразгаць, а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні.

давядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. даводзіць ​¹ — давесці ​¹ (у 2, 3 і 4 знач.).

далучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. далучаць — далучыць і далучацца — далучыцца. Далучэнне прыстаўкі да кораня.

выкаране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкараняць — выкараніць і стан паводле знач. дзеясл. выкараняцца — выкараніцца.