выкіда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выкіда́ць ​1 — выкінуць (у 1–3, 6, 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкі́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выкідваць ​1 — выкінуць (у 1, 3, 6, 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкры́кванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрыкваць — выкрыкнуць.

2. Тое, што і выкрык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лік, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вылічыць (у 2 знач.).

2. Утрыманая сума грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылічэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылічваць — вылічыць.

2. Тое, што вылічана, вылік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выпальваць — выпаліць (у 1, 2, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́траўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. вытравіць ​1 (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выхваля́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выхваляцца (у 1 знач.).

2. Саманадзейная хвальба, самахвальства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ганне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гагаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Гаганне гусей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсылаць — адаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)