Ку́хан ’невялікая булка, начыненая цыбуляй’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах., Шпіл., Нар. сл., Нік. Очерки, Янк. I). Запазычанне з ням. Kuchen ’піражок’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́біць ’пруткая выпукласць, дрэўка лука’ (Гарэц.). Ст.-рус. кибить ’дуга’. Запазычанне з тат. kibit ’крама, будка’. Параўн. кібітка (гл.) (Фасмер, 2, 227–228).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Навучыце́лька ’настаўніца’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Запазычанне з польск. nauczycielka ’тс’, пра што сведчыць перш за ўсё націск на другім складзе ад канца слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пабо́жны ’багабаязны, міласэрны’ (Нас.), ’памяркоўны, невялікі ў сэнсе цяжкасці’ (Бяльк.), пабо́жнасць ’набажнасць’ (Нас., Гарэц.). Запазычанне з польск. pobożny, pobożność, аб чым сведчыць націск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пагрэ́біны ’пахаванне’ (Федар. 1, Сцяшк. Сл.), паграбіны (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), погруоп (Мал.) ’тс’. Згодна з геаграфіяй, запазычанне з польск. pogrzebiny, pogrzeb ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сэйт ’стойла для каровы’, сэ́йт, сэ́йта ’аброжак, прывязь’ (даўг., Сл. ПЗБ). Запазычанне беларуска-літоўскай кантактнай зоны, аўтары слоўніка параўноўваюць з літ. seĩtas ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абсалю́тны (БРС). Запазычанне XX ст. праз рускую мову (Крукоўскі, Уплыў, 76), дзе з ням. absolut на пачатку XIX ст. — Шанскі, 1, А, 20–21.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бамбэ́нак ’бубен’. Запазычанне з польск. bębenek ’тс’ (памяншальная форма да bęben ’бубен’, слав. bǫbъnъ, bǫbьnъ, гл. бу́бен). Аб польскім слове гл. Слаўскі, 1, 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бася́дла ’сабака’ (Не хадзі, сынок, да басядлы, укусіцьЖд.). Няяснае слова. Зыходзячы з канчатка (‑дла), можа, нейкае запазычанне з польскай мовы (параўн. суфікс ‑dło).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ба́хус ’п’яніца; высокі, мажны мужчына’ (Нас.); Бахус ’Вакх’. Укр. бахусува́тий ’той, што мае сляды п’янства’. Запазычанне з польск. Bachus ’Вакх’ (< лац. Bacchus < грэч. Βάκχος).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)