птушы́ны пти́чий;
○ п. база́р — пти́чий база́р;
◊ (то́лькі) ~нага малака́ не хапа́е — (то́лько) пти́чьего молока́ не хвата́ет;
з ~нага палёту — с пти́чьего полёта;
на ~ных права́х — на пти́чьих права́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ту́лечкі ‘толькі што’ (Мат. Гом.). Складанае ўтварэнне: т‑аснова ўказальнага займенніка прасл. *t‑ъ; ‑u— няяснага паходжання (Махэк₂, 659); ‑ле‑ — узмацняльная часціца, параўн. лат. nu‑le ‘толькі што’, другая частка якога з *lĕ — у літоўскай мове яна вядома ў форме nu‑li ‘(менавіта) зараз’ (ESSJ SG, 2, 405); ч‑кі — ласкальна-памяншальны суфікс, як у тута‑чкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
упяцёх, прысл.
У колькасці пяці чалавек (толькі пра мужчын ні толькі пра жанчын). [Алесь:] — Мсціслаў, Пятрок, Ясюкевіч, Мацей Біскуповіч, Усяслаў Грыма... ну, і я. Мы ўпяцёх узяліся за людзей, якіх ведалі. Разумееш, у хлопцаў справа пайшла весялей. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бацьказабо́йца, ‑ы, м. і ж.
Забойца свайго бацькі. Але адмовіць вялікай ноччу ў пацалунку?! Такое рабілі, толькі калі між людзьмі ляжала кроў сваяка, блізкага сваяка, або самага лепшага друга. Такое рабілі толькі даносчыку на сваіх або бацьказабойцу. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ *Паддымкам, поддымком ’на змярканні, шэрай гадзінай’ (ТС). Рус. поддымки, поддымье ’раніца ў вёсках, калі толькі запальваць печы’. Да дым (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́шты, рі́шты, ры́шты, рэ́шты толькі мн. л. ’прыстасаванне ў возе для пашырэння яго пагрузачнай пляцоўкі’ (малар., Нар. словатв.). Гл. рошт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зае́здам, прысл.
Разм. Праязджаючы міма, па дарозе; праездам. Я толькі заездам сюды, падарожнік. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мадыфікава́цца, ‑куецца; зак. і незак.
1. Відазмяніцца (відазмяняцца).
2. толькі незак. Зал. да мадыфікаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парусі́на, ‑ы, ж.
Грубая моцная льняная тканіна, якая першапачаткова ішла толькі на выраб парусоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўсукно́, ‑а, н.
Тканіна, у якой толькі частка суконных нітак, астатнія льняныя або баваўняныя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)