ме́нтар
‘чаранок, які прышчэпліваецца расліне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ме́нтар |
ме́нтары |
| Р. |
ме́нтара |
ме́нтараў |
| Д. |
ме́нтару |
ме́нтарам |
| В. |
ме́нтар |
ме́нтары |
| Т. |
ме́нтарам |
ме́нтарамі |
| М. |
ме́нтары |
ме́нтарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
асмафі́л
‘мікраарганізм, які здольны існаваць у пэўным хімічным асяроддзі’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асмафі́л |
асмафі́лы |
| Р. |
асмафі́ла |
асмафі́лаў |
| Д. |
асмафі́лу |
асмафі́лам |
| В. |
асмафі́ла |
асмафі́лаў |
| Т. |
асмафі́лам |
асмафі́ламі |
| М. |
асмафі́ле |
асмафі́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
асмафі́л
‘мікраарганізм, які здольны існаваць у пэўным хімічным асяроддзі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асмафі́л |
асмафі́лы |
| Р. |
асмафі́ла |
асмафі́лаў |
| Д. |
асмафі́лу |
асмафі́лам |
| В. |
асмафі́л |
асмафі́лы |
| Т. |
асмафі́лам |
асмафі́ламі |
| М. |
асмафі́ле |
асмафі́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
аэрафо́б
‘чалавек, які адчувае страх перад палётамі на самалётах’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аэрафо́б |
аэрафо́бы |
| Р. |
аэрафо́ба |
аэрафо́баў |
| Д. |
аэрафо́бу |
аэрафо́бам |
| В. |
аэрафо́ба |
аэрафо́баў |
| Т. |
аэрафо́бам |
аэрафо́бамі |
| М. |
аэрафо́бе |
аэрафо́бах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ме́чнік
‘воін; рамеснік, які вырабляў мячы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ме́чнік |
ме́чнікі |
| Р. |
ме́чніка |
ме́чнікаў |
| Д. |
ме́чніку |
ме́чнікам |
| В. |
ме́чніка |
ме́чнікаў |
| Т. |
ме́чнікам |
ме́чнікамі |
| М. |
ме́чніку |
ме́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
осмафі́л
‘мікраарганізм, які здольны існаваць у пэўным хімічным асяроддзі’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
осмафі́л |
осмафі́лы |
| Р. |
осмафі́ла |
осмафі́лаў |
| Д. |
осмафі́лу |
осмафі́лам |
| В. |
осмафі́ла |
осмафі́лаў |
| Т. |
осмафі́лам |
осмафі́ламі |
| М. |
осмафі́ле |
осмафі́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
осмафі́л
‘мікраарганізм, які здольны існаваць у пэўным хімічным асяроддзі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
осмафі́л |
осмафі́лы |
| Р. |
осмафі́ла |
осмафі́лаў |
| Д. |
осмафі́лу |
осмафі́лам |
| В. |
осмафі́л |
осмафі́лы |
| Т. |
осмафі́лам |
осмафі́ламі |
| М. |
осмафі́ле |
осмафі́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
смята́ннік
‘чалавек, які любіць смятану’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
смята́ннік |
смята́ннікі |
| Р. |
смята́нніка |
смята́ннікаў |
| Д. |
смята́нніку |
смята́ннікам |
| В. |
смята́нніка |
смята́ннікаў |
| Т. |
смята́ннікам |
смята́ннікамі |
| М. |
смята́нніку |
смята́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
анані́м
‘аўтар, які ўтойвае сваё імя’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
анані́м |
анані́мы |
| Р. |
анані́ма |
анані́маў |
| Д. |
анані́му |
анані́мам |
| В. |
анані́ма |
анані́маў |
| Т. |
анані́мам |
анані́мамі |
| М. |
анані́ме |
анані́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
апа́дак
‘плод, які апаў з дрэва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апа́дак |
апа́дкі |
| Р. |
апа́дка |
апа́дкаў |
| Д. |
апа́дку |
апа́дкам |
| В. |
апа́дак |
апа́дкі |
| Т. |
апа́дкам |
апа́дкамі |
| М. |
апа́дку |
апа́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)