ме́нтар

‘чаранок, які прышчэпліваецца расліне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ме́нтар ме́нтары
Р. ме́нтара ме́нтараў
Д. ме́нтару ме́нтарам
В. ме́нтар ме́нтары
Т. ме́нтарам ме́нтарамі
М. ме́нтары ме́нтарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)