медзяні́сты медяни́стый;
~тая — са́жа медяни́стая са́жа;
м. ко́лер — медяни́стый цвет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грэ́чкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да грэчкі. Грэчкавы пах. Грэчкавы цвет.
2. у знач. наз. грэ́чкавыя, ‑ых. Назва сямейства раслін класа двухдольных, да якога адносяцца грэчка, рэвень і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трайцве́т ’фіялка трохколерная, браткі’ (Шмярко), тройцве́ткі (трои‑цвѣтки) ’сінюха, Polemonium coeruleum L.’ (Меер Крыч.). Параўн. трава́ трыцве́тная ’фіялка, браткі’ (Кіс.), гл. тры, цвет.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
папяле́ць несов.
1. разг. превраща́ться в пе́пел;
2. приобрета́ть пе́пельный цвет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пустацве́т ’кветка без завязі’ (ТСБМ, Варл., Бяльк., Цых., Сл. ПЗБ), пустоцве́т ’тс’ (ТС), параўн. рус. пустоцве́т, дыял. пустокве́т ’тс’, укр. пусто́цвіт ’тс’. Ад пусты́ ’бясплодны’ і цвет (квет) (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Свісцёл ‘маркоўнік, Anthricus silvestris Hoffm.’ (ТС). Іншыя назвы стволле, ствольны цвет. Полыя сцёблы парасонавых раслін часта маюць назву дудка,; гл. Мяркулава, Очерки, 67. Тады свісцёл да свісцець; параўн. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
іна́кшы ино́й, друго́й;
гэ́та ўжо і. ко́лер — э́то уже́ ино́й (друго́й) цвет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бардо́ I нескл., ср. (вино) бордо́
бардо́ II нескл., прил. (цвет) бордо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
верасо́вы і (радзей) ве́расавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да верасу. Верасовы цвет. Верасовы мёд. □ Слыве найлепшым у пчалы ўзятак верасовы. Вялюгін.
2. у знач. наз. верасо́выя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца верас, талакнянка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стволля ‘маркоўнік лясны, Anthriscus Hoffm.’ (смаг., Кіс.), ствольны цвет ‘тс’ (віц., Ан.; Кіс., 16). Рус. смал., пск., цвяр. ствол, стволья ‘дзягіль’. Да ствол (гл.). Мяркулава (Очерки, 67) прыводзіць аналагічныя назвы ням. Stengel, Tufen.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)