дро́бязны
1. (незначительный, ничтожный) пустяко́вый, пустя́чный; ме́лочный; грошо́вый;
~ная спра́ва — пустяко́вое (пустя́чное) де́ло;
~ныя фа́кты — ме́лочные фа́кты;
~ныя разлі́кі — грошо́вые расчёты;
2. ме́лочный;
д. чалаве́к — ме́лочный челове́к;
3. педанти́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ціка́вы, -ая, -ае.
1. Які выклікае цікавасць, захапляе чым-н.
Цікавая кніга.
Ц. чалавек.
Цікавыя факты.
Цікава (прысл.) расказваць.
2. Тое, што і цікаўны.
Хто ц., стараўся даведацца, што здарылася.
3. Прыгожы (разм.).
Ён ужо немалады, але ц. мужчына.
|| наз. ціка́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
канстатава́цца, ‑туецца; незак.
1. Устанаўлівацца, адзначацца. Пры гэтай праверцы канстатаваліся факты нядобраякаснага выканання работ на ўжо гатовых аб’ектах. «Звязда».
2. Зал. да канстатаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утры́раваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад утрыраваць.
2. у знач. прым. Перабольшаны, скажоны давядзеннем чаго‑н. да крайнасці. Утрыраваныя факты. Утрыраваны вобраз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмпі́рык, ‑а, м.
1. Паслядоўнік эмпірызму (у 1 знач.).
2. Кніжн. Чалавек, які прызнае толькі практычную дзейнасць, факты і не ўдзяляе ўвагі тэорыі, навуковым абагульненням.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зразуме́лы, -ая, -ае.
1. Даступны разуменню.
Зразумелае пытанне.
Дакладчык даволі зразумела (прысл.) растлумачыў факты, падзеі.
2. Апраўданы, небеспадстаўны.
Цалкам зразумелае пярэчанне.
3. зразуме́ла, пабочн. сл. Вядома, канечне.
Я, зразумела, згадзіўся на яго прапанову.
4. зразуме́ла, безас., у знач. вык. Ясна.
Усё зразумела.
|| наз. зразуме́ласць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
факт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
1. Нявыдуманы, сапраўдны выпадак, падзея, тое, што адбылося на самай справе.
Сапраўдны ф.
Паведаміць факты.
Паставіць перад фактам каго-н. (перан.: становішча, калі ўжо нічога нельга змяніць).
2. часц. сцвярдж. Ужыв. са знач. так, сапраўды, бясспрэчна (разм.).
Няўжо ўсе сабраліся? — Ф.!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падтасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.
1. Тасуючы, падабраць, укласці ў якім-н. парадку з мэтай падману.
П. карты.
2. перан. Наўмысна сказіць, падабраўшы выгаднае і выкінуўшы супярэчлівае.
П. факты.
|| незак. падтасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. падтасо́ўванне, -я, н. і падтасо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
све́дчанне, -я, н.
1. Паведамленне асобы пра тое, сведкай чаго яна была.
Па сведчанні старажылаў, гэты млын тут стаяў даўно.
2. Факты і рэчы, што з’яўляюцца пацвярджэннем чаго-н.
Гэтыя лічбы — с. пра добрыя поспехі.
3. Дача паказанняў на судзе.
Праўдзівае с.
4. Афіцыйнае пацверджанне сапраўднасці чаго-н.
С. медыцынскай камісіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
назіра́льнасць, ‑і, ж.
Здольнасць бачыць, заўважаць факты, з’явы, якіх не бачаць, не заўважаюць іншыя. Развіваць назіральнасць. Вострая назіральнасць. Адсутнасць назіральнасці. □ Андрэйка вызначаўся дасціпнасцю і не па гадах вялікай назіральнасцю. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)