утры́раваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад утрыраваць.
2. у знач. прым. Перабольшаны, скажоны давядзеннем чаго‑н. да крайнасці. Утрыраваныя факты. Утрыраваны вобраз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)