эмпі́рык, ‑а, м.
1. Паслядоўнік эмпірызму (у 1 знач.).
2. Кніжн. Чалавек, які прызнае толькі практычную дзейнасць, факты і не ўдзяляе ўвагі тэорыі, навуковым абагульненням.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)