уда́вшийся

1. прич. які́ (што) ўда́ўся;

2. прил. (удачный) уда́чны, уда́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́ла нареч.

1. уда́чно;

2. ло́вко;

3. ли́хо;

1-3 см. уда́лы 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спра́ўны, -ая, -ае.

1. Без пашкоджанняў, прыгодны для карыстання.

Спраўная машына.

С. матор.

2. Які знаходзіцца ў добрым стане; добры.

Спраўная гаспадарка.

С. конь.

3. Старанны, добрасумленны.

С. гаспадар.

4. Удалы, кемлівы.

С. хлопец.

|| наз. спра́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ста́тны ‘прапарцыянальна складзены’ (ТСБМ), ‘высокі; збытны’ (Нас.), ‘добры’ (Жд. 3, Гіл.), ‘высокі, стройны, удалы, добры’: статный будзя етый лён (Бяльк.). Укр. дыял. ста́тний ‘стройны; багаты, заможны’, рус. ста́тный ‘стройны, пастаўны’. Да стаць 2 (гл.); да семантыкі параўн. спра́ўны ‘удалы, прыгожы’ (ТСБМ), прысто́йны ‘добры, падыходзячы’ (там жа), прычы́нно ‘зручна’ (ТС) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уда́ласць ж.

1. ло́вкость;

2. у́даль, удальство́ ср.; ли́хость;

1-2 см. уда́лы 2-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зух, ‑а, м.

Разм. Бойкі, удалы, маладзецкі чалавек; хват. «Ну і сын у цябе, Андрэй Данілавіч! Зух, — кажа [дэкламатар], — сын. Можаш быць спакойны: дарогу ў жыццё ён сам сабе праб’е». Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Памы́сны ’жаданы, згодны з думкамі, удалы, шчаслівы’ (ТСБМ), памы́сна ’добра, шчасліва’ (Сцяшк. Сл.), ’з намерам’ (Сл. ПЗБ). З польск. pomyślny ’удачны, шчаслівы, паспяховы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

удало́й и уда́лый уда́лы; (молодецкий) маладзе́цкі; (отважный) адва́жны; (ухарский) зухава́ты; (хватский) хва́цкі; (залихватский) заліхва́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

благоприя́тный

1. (способствующий) спрыя́льны; (удобный) зру́чны;

благоприя́тный слу́чай зру́чны вы́падак;

2. (благосклонный) прыхі́льны;

благоприя́тная реце́нзия прыхі́льная рэцэ́нзія;

3. (удачный) уда́лы, шчаслі́вы, до́бры;

благоприя́тный исхо́д уда́лы (шчаслі́вы) кане́ц;

благоприя́тные ве́сти до́брыя ве́сткі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заліхва́цкі, ‑ая, ‑ае.

Удалы, хвацкі. У хлапцоў былі задраныя на патыліцу шапкі ды такі заліхвацкі выгляд, што стары не адважыўся ім нічога сказаць. Карпюк. // Задорны, вясёлы, бадзёры. Наперад выйшаў хлопец, расцягнуў гармонік на ўсё плячо, і бадзёрыя, заліхвацкія гукі ўстрывожылі ціхую вуліцу. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)