по́месь, -і, ж.

1. Жывёліна або расліна, атрыманая ад скрыжавання розных парод, гатункаў.

Мул — п. асла з кабылай.

2. перан. Мешаніна, сумесь чаго-н. разнароднага.

П. натуралізму з пошласцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фека́ліі, ‑лій; адз. фекалія, ‑і, ж.

Спец. Сумесь цвёрдых і вадкіх спаражненняў чалавека.

[Ад лац. faex, faecis — асадак, адстой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́шанка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Кармавая сумесь вікі з аўсом і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбіко́рм, ‑у; мн. камбікармы ‑оў; м.

Прыгатаваная на заводзе пажыўная сумесь сухіх кармоў для жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мела́нж, ‑у, м.

Спец. Сумесь валокнаў пражы, афарбаваных у розныя колеры; тканіна з гэтай пражы.

[Ад фр. mélange — сумесь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полівітамі́ны, ‑аў; адз. полівітамін, ‑у, м.

Сумесь многіх вітамінаў; лекавы прэпарат, які з’яўляецца такой сумессю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каламе́са, ‑ы, ж.

Разм. Негустая сумесь чаго‑н.; месіва. Унізе гоніць каламесу Імклівасць злоснае ракі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапла́к, ‑у, м.

Сумесь алюмініевых і кальцыевых солей алізарыну, якая ідзе на прыгатаванне паліграфічных і акварэльных фарбаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапласто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Спец. Злучэнне, сумесь пластоў розных матэрыялаў, розных парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́жка, -і, ДМ -жцы, ж.

1. Цякучая сумесь вадкіх і цвёрдых рэчываў.

Ж. з гразі і снегу.

2. Вадкая частка стравы.

Зліць жыжку з супу.

|| памянш.-ласк. жы́жачка, -і, ДМ -чцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)