по́месь, -і,
1. Жывёліна або расліна, атрыманая ад скрыжавання розных парод, гатункаў.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
по́месь, -і,
1. Жывёліна або расліна, атрыманая ад скрыжавання розных парод, гатункаў.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фека́ліі, ‑лій;
[Ад лац. faex, faecis — асадак, адстой.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́шанка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мела́нж, ‑у,
[Ад фр. mélange — сумесь.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
полівітамі́ны, ‑аў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камбіко́рм, ‑у;
Прыгатаваная на заводзе пажыўная
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каламе́са, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапласто́ўка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крапла́к, ‑у,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грыму́чы, -ая, -ае.
1. Які стварае рэзкія гукі, моцны шум.
2. Шумны, гучны.
Грымучая ртуць — выбуховае хімічнае рэчыва ў выглядзе крышталічнага белага парашку.
Грымучы газ — выбуховая
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)