дэзарганіза́тарства, ‑а, н.
Дэзарганізатарскія паводзіны, дзеянні. Тут адмахнуцца нельга: хто не навучыўся спыняць канчаткова дэзарганізатарства, той не прыгодны ў арганізатары. А без арганізацыі рабочы клас — нішто. Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэмпфі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец.
1. Спыняць механічныя ваганні, якія ўзнікаюць у машынах, прыборах і пад.
2. Гасіць гучанне струн у мнагаструнных музычных інструментах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міры́цца, міру́ся, мі́рышся, мі́рыцца; незак.
1. з кім і без дап. Спыняць сварку, варожыя адносіны, пачынаць жыць у згодзе.
2. з чым. Цярпіма адносіцца да чаго-н.
М. са сваім становішчам.
|| зак. паміры́цца, -міру́ся, -мі́рышся, -мі́рыцца (да 1 знач.) і прыміры́цца, -міру́ся, -мі́рышся, -мі́рыцца; наз. прымірэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тпру́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Спыняць каня ці якую‑н. іншую цяглавую жывёліну выкрыкам «тпру». Зірнуў дзед, напнуў лейцы, каб .. падацца з бочкай у кусты, пачаў ціх[е]нька тпрукаць. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тушы́ць¹, тушу́, ту́шыш, ту́шыць; ту́шаны; незак., што.
1. Спыняць гарэнне чаго-н.; гасіць.
Т. касцёр.
Т. лямпу.
2. перан. Аслабляць, памяншаць.
Т. спрэчку.
Т. злосць.
|| зак. затушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, атушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, абтушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны і патушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны.
|| наз. тушэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Спыні́ць ‘затрымаць’, ‘прыпыніць, перарваць’ (ТСБМ, Др.-Падб.), спыні́ти ‘тс’ (беласт., Сл. ПЗБ), спыня́ць, спыня́цца ‘затрымліваць, затрымлівацца’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), спі́на ‘меры стрымлівання’ (драг., З нар. сл.). Гл. прыпыніць, пыніць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
касава́ць, касу́ю, касу́еш, касу́е; касу́й; касава́ны; незак., што.
1. Закрэсліваць, выкрэсліваць.
К. напісанае.
2. Спыняць, адмяняць дзеянне чаго-н.
К. пастанову.
К. шлюб.
К. дамову.
3. Апратэстоўваць рашэнне суда ў касацыйным парадку (спец.).
|| зак. скасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны (да 2 і 3 знач.).
|| наз. касава́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
галасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.
1. за каго-што. Выказвацца ў падтрымку каго-чаго-н. (у час выбараў пры вырашэнні пытання і пад.).
Г. за дэлегата.
2. што. Ставіць на галасаванне; выбіраць, рашаць шляхам галасавання.
Г. праект пастановы сходу.
3. Спыняць машыну ўзняццем рукі (разм.).
Г. на шашы.
|| зак. прагаласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рабаўні́к, ‑а, м.
Той, хто рабуе каго‑, што‑н.; грабежнік. Ці ён які рабаўнік, ці злыдзень, навошта б спыняць яму гэтага мірнага таўстуна, настаўляць на яго пісталет, тым болей рабаваць, калі б не фашызм, не вайна, не палон з тысячамі пакут і зняваг. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спыне́нне ср.
1. остано́вка ж.;
2. прекраще́ние, остано́вка ж., прерыва́ние, пресече́ние;
3. перен. остано́вка ж.;
4. оса́живание, остано́вка ж.;
1-4 см. спыня́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)