люстры́навы, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да люстрыну. // Пашыты з люстрыну. Люстрынавая спадніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.
Спадніца з трох полак.
2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.
Верхняя п.
|| прым. по́лачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плісірава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад плісіраваць.
2. у знач. прым. З плісіроўкай. Плісіраваная спадніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
банто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.
Сустрэчная складка на спадніцах і інш. Спадніца з бантоўкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даматка́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Пра што‑н. даматканае. Коўдра-даматканка. Спадніца-даматканка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сбо́рчатый у збо́ркі, са збо́ркамі;
сбо́рчатая ю́бка спадні́ца ў збо́ркі (са збо́ркамі).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ле́тніца ’летнік, лёгкая спадніца’ (Федар. Дад.). У выніку універбізацыі словазлучэння летняя спадніца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жанчыналю́б, ‑а, м.
Пра мужчыну, які празмерна заляцаецца да жанчын. — Я не жанчыналюб, і жаночая спадніца няздольнш закруціць мне галаву. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расклёшаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расклёшыць.
2. у знач. прым. Расшыраны ўнізе; з расшыраным нізам. Расклёшаная спадніца. Расклёшаныя штаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сая́н ’шарсцяная даматканая спадніца’ (Касп.), ’шарсцяная спадніца з каснікамі, андарак’ (Бяльк., Малч., Сл. ПЗБ), ’шарсцяная спадніца з купленай тканіны’ (Малч.), ’верхняя світка з чырвонага сукна, лепшая адзежа’ (Мядзв.), ’зімовая шарсцяная спадніца’ (Тарн.), ’спадніца, сарафан’ (Пал., ДАБМ, камент., 933; віц., магіл., Шн. 1), ’спадніца з ільняной тканіны’ (Нік., Оч.), ’тонкае сукно’ (Гарэц.), ’паўсукно’ (Сл. ПЗБ), ’палатно з воўны’ (Інстр. 1), сая́н, сая́к ’суконная спадніца’ (Мат. Гом.). Рус. цвяр., смал. сая́н ’сарафан з даматканай фарбаванай тканіны, расхінны сарафан’, курск. ’высокая спадніца з падцяжкамі’. Запазычана праз польск. sajan ’плашч’ (ст.-польск. sajan ’кароткі салдацкі кафтан’) з італ. saione, ’грубая шарсцяная фуфайка’ < saio ’простая фуфайка, салдацкая куртка’ < лац. sagum ’салдацкі плашч’, кельцкага паходжання (Мацэнаўэр, 302, Брукнер, 479; Фасмер, 3, 567). Ст.-бел. саянъ, соянъ (XVI ст.) са ст.-польск., гл. Булыка, Лекс. запазыч., 109. Літ. sajõnas, sejõnas, sijõnas ’спадніца, летняя жаночая вопратка’ паходзяць з усходнеславянскіх моў, гл. Скарджус, Slav., 195.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)