стряхну́ть сов. стрэ́сці, мног. пастраса́ць, пастрэ́сваць; (сбросить) скі́нуць, мног. паскіда́ць, паскі́дваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зры́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.
Разм.
1. Скінуць, зваліць уніз. Як з гнязда, што вецер зрынуў, Разляцеліся ўсе. Ды на фронт. Хто далей, бліжай, Біць нягоднікаў-паноў. Броўка.
2. перан. Сілай пазбавіць улады; скінуць. І чуйна ты [краіна] на варце міру Стаіш, як грозны вартавы, У бездань зрынуўшы куміра. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
1. Скінуць з чаго-н. у некалькі прыёмаў.
С. сена з машыны.
2. Кідаючы, сабраць што-н. у адно месца.
С. траву ў кучу.
С. стог.
3. Зрабіць сяк-так якую-н. будыніну (разм.).
С. лазеньку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агалі́цца, агалю́ся, аго́лішся, аго́ліцца; зак.
1. Зняць вопратку, стаць голым (разм.).
2. Скінуць покрыва, лісце і пад.
Лес агаліўся.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць адкрытым, даступным для праціўніка.
Фронт агаліўся.
|| незак. агаля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. агале́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наспо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
1. Спароць, адпароць вялікую колькасць чаго‑н. Наспорваць гузікаў.
2. Штурхаючы чым‑н., скінуць многае. Наспорваць яблыкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парашу́т м. парашю́т;
скака́ць з ~там — пры́гать с парашю́том;
скі́нуць на ~шу́це — сбро́сить на парашю́те
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
п’едэста́л м., прям., перен. пьедеста́л;
мармуро́вы п. — мра́морный пьедеста́л;
скі́нуць з ~ла — низве́ргнуть с пьедеста́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скі́дак ‘неданошанае дзіця’ (Ласт., Байк. і Некр.), скі́дыш ‘тс’ (Касп.). Рус. ски́док, ски́дыш ‘тс’, укр. ски́дка ‘неданошанае ягня’. Да скідаць, скінуць ‘дачасна пазбаўляцца цяжарнасці’ (гл. кідаць у адпаведным значэнні) з суф. ‑ок, ‑ыш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
п’едэста́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Пастамент, падножжа статуі, калоны, вазы і пад.
П. абеліска.
Скінуць каго-н. з п’едэстала (перан.: пазбавіць высокага становішча, аўтарытэту).
2. Узвышэнне, на якое ўзнімаюцца пераможцы ў спартыўных спаборніцтвах, конкурсах і пад. для атрымання ўзнагароды.
|| прым. п’едэста́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэса́нтнік, ‑а, м.
Баец дэсантных войск, удзельнік дэсанта. Скінуць на парашутах дэсантнікаў. □ У адзінаццаць гадзін.. [батальён] ужо вёў першы бой, акружаў варожых дэсантнікаў. Мележ. // Ваеннаслужачы дэсантных войск.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)