мі́німум,
1. ‑у,
2. ‑у,
3.
4.
•••
[Лац. minimum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мі́німум,
1. ‑у,
2. ‑у,
3.
4.
•••
[Лац. minimum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згарну́цца, згарнуся, згорнешся, згорнецца;
1. Скруціцца трубкай, спіраллю і пад.
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрэ́заць, -рэ́жу, -рэ́жаш, -рэ́жа; -рэ́ж; -рэ́заны;
1. Адразаючы па краях ці з канцоў, пакараціць, паменшыць што
2. Аддзяліць, адрэзаць што
3. што. Параніць чым
4.
5.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абкарна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уплотни́ть
1. (сделать более плотным, твёрдым) зрабі́ць больш цвёрдым (тугі́м), згусці́ць, зрабі́ць больш густы́м;
2. (расставить более плотно, часто) ушчыльні́ць, зрабі́ць больш шчы́льным (ча́стым);
3.
4.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скарачэ́нне
1.
2. свёртывание;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зрэ́заць, зрэжу, зрэжаш, зрэжа;
1. Аддзяліць якім‑н. рэжучым інструментам.
2. Пакрыць паглыбленнямі, палоскамі; спаласаваць.
3. Парэзаць усё, многае для якой‑н. мэты.
4.
5. Моцна збіць, адсцябаць.
6.
7. Падаць мяч рэзаным ударам.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрэ́заць, ‑рэжу, ‑рэжаш, ‑рэжа;
1. Адразаючы па краях ці з канцоў, пакараціць, паменшыць што‑н.; падрэзаць.
2. Пашкодзіць, параніць чым‑н. вострым.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парэ́заць, ‑рэжу, ‑рэжаш, ‑рэжа;
1. Параніць чым‑н. вострым, абрэзаць.
2. Нарэзаць, разрэзаць на часткі.
3. Зарэзаць, забіць усё, многае або ўсіх, многіх.
4.
5.
6. і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
час, -у,
1. Бесперапынная і пастаянная змена мінут, гадзін, дзён
2. Прамежак пэўнай працягласці ў паслядоўнай змене гадзін, дзён, гадоў
3. Нейкі пэўны момант, у які што
4. Пара года, дня
5. Перыяд, эпоха ў гісторыі або жыцці чалавека, народа, дзяржавы.
6. Зручны момант, спрыяльная пара для чаго
7. У філасофіі: адна з асноўных аб’ектыўных (разам з прасторай) форм існавання матэрыі.
8. У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае адносіны дзеяння або стану да моманту гаворкі або да якога
Мясцовы час — час, які ўстанаўліваецца для пэўнага геаграфічнага пояса, раёна, для пэўнай мясцовасці.
Адзін час — на працягу нейкага часу; некалі, даўней.
Ад часу да часу; час ад часу — калі-нікалі, зрэдку.
Без часу — заўчасна, не пражыўшы адведзены час.
Да часу —
1) часова;
2) раней тэрміну.
З часам — у будучым, некалі.
На скорым часе — неўзабаве, хутка.
На часах — на апошнім месяцы цяжарнасці (пра жанчыну).
Па часе — пасля таго, як ужо што
Тым часам — адначасова з гэтым, у той самы момант.
У добры час — пажаданне поспеху, удачы каму
У свой час —
1) некалі, калісьці, раней, у мінулым;
2) своечасова, калі ў чым
У час — своечасова, у патрэбны момант.
Час не чакае — нельга далей адкладваць, трэба спяшацца з выкананнем чаго
Час прабіў — прыйшла, настала пара для чаго
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)