Скандзя́біцца, скондзя́біцца ‘сагнуцца зніякавець’ (ТС). Гл. скундзябіцца. Кантамінацыя скундзябіцца і *скандзюбіцца, параўн. укр. скандюбити ‘сагнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перагну́ць, ‑гну, ‑гнеш, ‑гне; ‑гнём, ‑гняце; зак., што.
1. Сагнуць у дзве столкі, пад вуглом, дугой. Перагнуць ліст паперы папалам.
2. Сагнуць больш, чым трэба.
3. перан.; і без дап. Дапусціць перагіб (у 2 знач.). [Антон Рыгоравіч:] — Тут мы, відаць, перагнулі: навалілі на калгас імя Леніна больш, чым можна. Хадкевіч.
•••
Перагнуць палку — упасці ў крайнасць, перастарацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазгіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Сагнуць усіх, многіх або ўсё, многае. Пазгінаць галіны. / у перан. ужыв. Гора не пазгінала людзей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сфальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Спец.
1. Загінаючы і заціскаючы краі, злучыць (металічныя лісты).
2. Сагнуць (друкаваны аркуш) у пэўным парадку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сагну́ты
1. в разн. знач. со́гнутый;
2. покорёженный, изо́гнутый;
1, 2 см. сагну́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скукарэ́чаны ‘згорблены’ (Яўс.), скукару́чыцца, скукарэ́чыцца ‘згорбіцца, сагнуцца’, зняваж. ‘памерці (у курчу)’ (Нас.), скакаручыць ‘сагнуць’ (Наша слова, 1992, 19 жн.), скукарэ́жыць ‘скруціць, сагнуць’ (Барад.), Апошняе падобна на скаро́жыць (гл.), аднак, хутчэй за ўсё, тут азванчэнне зычнага ў зыходным кукарэ́чыцца ‘горбіцца, каробіцца, корчыцца’ (Нас., Касп.), якое Трубачоў (ЭССЯ, 13, 88–89) узводзіць да прасл. *kukurъ ‘горб’, вытворнага з ‑r‑ суфіксацыяй ад *kuka ‘крук’, параўн. кука 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
згіна́ць несов.
1. в разн. знач. сгиба́ть;
2. корёжить, гнуть, коро́бить;
1, 2 см. сагну́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Суро́жыцца ’скасавурыцца; узлавацца, пагрозліва глянуць’ (шальч., Сл. ПЗБ). Відаць, да рожа 3 (гл.), пераасэнсаванае пад уплывам дзеясловаў тыпу літ. suriẽsti ’сагнуць, скрывіць’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скарэ́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Разм.
1. Скрывіць, сагнуць, скарабаціць. Сплюшчыўшы і скарэжыўшы кузаў «усюдыхода», Якавенка паімчаў далей. Мележ.
2. перан. Змяніць да непазнавальнасці, сказіць. Грымаса скарэжыла твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ахіна́ць (БРС, Нас., Яруш., Гарэц., Бяльк., Сцяшк.). Разам з польск. ochynąć ’накінуць, апрануць у што-небудзь’, ад хінаць, хінуць (chynąć) ’згібаць, сагнуць’, развіццё семантыкі як у ахіляць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)