напаўафіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім афіцыйны; афіцыйны да некаторай ступені. Напаўафіцыйная размова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́тны, -ая, -ае.

1. Пра вадкасці: непразрысты, нячысты, каламутны.

М. раствор.

Мутная вада.

2. Пацямнелы, замутнены.

Мутныя вочы.

Мутнае шкло.

3. перан. Недастаткова выразны, незразумелы, неабгрунтаваны (разм.).

Мутная размова.

|| наз. му́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гамо́нка ’размова’ (Шат., Касп., Бяльк.). Гл. гамані́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інты́мны в разн. знач. инти́мный;

~нае жыццё — инти́мная жизнь;

~ная размо́ва — инти́мный разгово́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сало́нны в разн. знач. сало́нный;

~нная размо́ва — сало́нный разгово́р;

~ннае выхава́нне — сало́нное воспита́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адцягну́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ця́гнецца; зак.

1. Пра войскі: адысці назад, убок.

2. Стаць адвіслым ад якога-н. цяжару.

Кішэні адцягнуліся.

3. Адкласціся на пазнейшы час.

Размова адцягнулася.

Ад’езд адцягнуўся.

|| незак. адця́гвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераключы́цца, -ючу́ся, -ю́чышся, -ю́чыцца; зак.

Накіравацца на што-н. іншае, новае; перайсці на іншы від працы, на другую работу.

Размова пераключылася на іншую тэму.

П. на педагагічную работу.

|| незак. пераключа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. пераключэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сало́нный прям., перен. сало́нны;

сало́нный разгово́р сало́нная размо́ва;

сало́нное воспита́ние перен. сало́ннае выхава́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Маве́нне ’размова’, ’мова’ (Нас.). З польск. mówienie ’тс’. Да мова, мовіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перагаво́рванне, ‑я, н.

1. Размова, гутарка. Патаемнае перагаворванне прыгнятала Саўку і наводзіла на яго жудасць. Колас.

2. Паўтарэнне сказанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)