баламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; незак., каго-што (разм.).
1. Выклікаць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.
Б. народ.
2. Спакушаць, зачароўваць.
Ах, дзяўчаты, хопіць вам б. хлопца!
◊
Баламуціць светам (разм., неадабр.) — выклікаць непакой, нездавальненне.
|| зак. узбаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны і забаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дысгармо́нія, ‑і, ж.
1. Парушэнне або адсутнасць гармоніі, бязладнае гучанне; немілагучнасць.
2. перан. Разлад, няўзгодненасць, разыходжанне чаго‑н. з чым‑н. На белым кані, малады і радасны, Станіслаў Югкевіч уносіў дысгармонію ў абставіны. Мікуліч.
[Ад грэч. dys і harmonia— сугучнасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раз’яда́ць несов.
1. разъеда́ть; см. раз’е́сці;
2. перен. (создавать разлад) разъеда́ть;
супярэ́чнасці ~да́юць імперыялі́зм — противоре́чия разьеда́ют империали́зм
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пертурбацыя ’ўскладненне, неразбярыха’, ст.-бел. пертурбацыя ’разлад’ (пач. XVIII ст.) запазычана са ст.-польск. perturbacja (XVI ст.), якое з лац. perturbātio ’расстройства, узрушэнне, хваляванне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 191).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мітрэ́нжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.
Разм. Трывожыць, непакоіць, уносіць сумятню, разлад у што‑н. Мітрэнжылі камары і разам з сасновымі калючымі лапкамі лезлі ў вочы. Пташнікаў. І мітрэнжыць не дазволім Лад наш камунарскі. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэзарганіза́цыя, ‑і, ж.
Разлад арганізаванасці, парушэнне парадку, нармальнай дзейнасці каго‑, чаго‑н. Дэзарганізацыя вытворчасці. Уносіць дэзарганізацыю ў работу. □ Атрутная хлусня арганізатараў контррэвалюцыі, разлічаная на дэзарганізацыю салдацкіх мас, .. выклікала рэзкі адпор з боку бальшавіцкіх газет і партыйных арганізацый. «Полымя».
[Фр. désorganisation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расты́рка ’звадка, сварка’ (Нас.), ст.-бел. ростырка, ростыркъ ’нязгода, нелады, спрэчка, сварка, рознагалоссе’ (Ст.-бел. лексікон). Запазычана з ст.-польск. roztyrk, польск. rozterka ’душэўны разлад, няўпэўненасць’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 55; Булыка, Лекс. запазыч., 38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дысана́нс, ‑у, м.
1. Негарманічнае спалучэнне музычных гукаў, парушэнне сугучнасці; проціл. кансананс.
2. перан. Разлад, няўзгодненасць з чым‑н., супярэчнасць чаму‑н. І толькі адзін дэлегат выступіў з прапановай, якая прагучэла дысанансам у агульнай дыскусіі. Лынькоў. Першы стрэл прагучаў дысанансам да.. спакойнай ранішняй цішыні. Дамашэвіч.
[Фр. dissonance.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наме́ціцца I сов.
1. (обозначиться, определиться) наме́титься;
на тва́ры наме́ціліся маршчы́нкі — на лице́ наме́тились морщи́нки;
памі́ж і́мі ~ціўся разла́д — ме́жду ни́ми наме́тился разла́д;
2. разг. наме́риться;
~ціўся пайсці́ — наме́рился пойти́
наме́ціцца II сов. наце́литься, прице́литься, наме́титься;
~ціўся пра́ма ў цэль — наме́тился пря́мо в цель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кры́зіс, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Рэзкі, круты пералом у чым-н., абвастрэнне становішча.
Духоўны к.
Урадавы к.
2. Абумоўлены супярэчнасцямі ў развіцці грамадства разлад эканамічнага жыцця.
Фінансавы к.
У цісках эканамічнага крызісу.
3. Востры недахоп чаго-н., цяжкае становішча.
З грашамі ў яго к.
4. Пераломны момант у ходзе хваробы, які вядзе да паляпшэння або пагаршэння стану.
К. хваробы.
|| прым. кры́зісны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)