украі́нка ​1,

гл. украінцы.

украі́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Гатунак пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арнау́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Гатунак яравой цвёрдай пшаніцы са шклопадобным белым зернем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэа́л, ‑а, м.

Спец. Вобласць натуральнага пашырэння якога‑н. прадмета, з’явы. Арэал распаўсюджання пшаніцы.

[Ад лац. area — плошча, прастора.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцё, ‑я, н., зб.

Тонкія, доўгія асцюкі на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іму́ннасць, ‑і, ж.

Неўспрымальнасць да заражэння. Імуннасць пшаніцы да галаўні. Імуннасць да розных хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашатрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., чаго.

Нарыхтаваць шатраваннем у нейкай колькасці. Нашатраваць мех пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эгіло́пс, ‑у, м.

Рэдкая аднагадовая травяністая расліна сямейства злакавых, якая з’яўляецца бліжэйшым родзічам пшаніцы.

[Лац. Aegilops.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кру́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. зб. Здробненае ачышчанае ад шалупіння зерне пшаніцы як прамежкавы прадукт пры перапрацоўцы яе ў гатунковую муку.

2. зб. Тое, што і крупы (у 2 знач.); крупкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пшані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пшаніцы. Пшанічная салома. □ Як туман,.. мігаюць [лясы] за аўсяным і пшанічным полем. Чорны. // Зроблены, прыгатаваны з зерня пшаніцы. Пшанічная мука. Пшанічны хлеб. □ Віншаваць са шчасцем пойдуць маладых, Каравай пшанічны панясуць да іх. Кляўко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́нна, -ы, ж.

1. Ежа, якая, паводле біблейскага падання, падала з неба іўдзеям у час іх вандравання па пустыні.

2. Крупы, зробленыя з дробна размолатай пшаніцы.

◊

Манна нябесная —

1) што-н. вельмі патрэбнае, доўгачаканае;

2) багацце падазронага паходжання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)