Verbum

куба́нка², -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

Сорт пшаніцы.

трыціка́ле, нескл., н.

Збожжавая культура, якая з’яўляецца гібрыдам пшаніцы і жыта.

нашатрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., чаго.

Шатруючы, нарыхтаваць.

Н. пшаніцы.

клейкаві́на, -ы, ж.

Бялковае рэчыва, якое знаходзіцца ў зерні пшаніцы.

|| прым. клейкаві́нны, -ая, -ае.

засухаўсто́йлівы, -ая, -ае.

Пра расліны: здольны вытрымліваць засуху.

З. гатунак пшаніцы.

|| наз. засухаўсто́йлівасць, -і, ж.

по́лба, -ы, ж.

Асобны від пшаніцы з ломкім коласам.

|| прым. по́лбенны, -ая, -ае.

Полбенная каша.

разнаві́днасць, -і, ж.

Прадмет або з’ява, якая ўяўляе сабой відазмяненне асноўнага віду, катэгорыі.

Р. пшаніцы.

со́ртны, -ая, -ае (спец.).

1. Тое, што і гатунковы (гл. гатунак).

2. Высокага сорту.

Сортнае насенне пшаніцы.

асцё, -я́, н., зб.

Доўгія тонкія асцюкі на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).

|| прым. асцёвы, -ая, -ае.