отве́рженный
1. (угнетённый) занядба́ны, адры́нуты; прыгне́чаны;
2. (отклонённый) уст. адхі́лены, адкі́нуты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уще́рблённый прил.
1. прыці́снуты, прыгне́чаны; (обиженный) пакры́ўджаны;
2. см. уще́рбный 1;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уні́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад унізіць.
2. у знач. прым. Такі, якога ўнізілі, зганьбілі; прыгнечаны горам, бядою.
3. у знач. прым. Які выражае ўніжэнне, сведчыць аб уніжэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пані́клы ’схілены, прыгнуты; прыгнечаны, замучаны’ (ТСБМ), пані́клы, пані́клівы ’блізарукі’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), поні́клы ’блізарукі; упарты’ (ТС). Ад панікнуць < нікнуць (гл.) з суф. ‑л‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зада́вленный
1. прич. заду́шаны;
2. прил. заду́шаны; (угнетённый) прыгне́чаны; (забитый) забі́ты, разг. зацю́каны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зні́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад знізіць.
2. у знач. прым. Дрэнны, прыгнечаны. Заставацца доўгі час у стане зніжанага настрою і няпэўнасці было не ў характары настаўніка, і ён, як мог, стараўся адагнаць прыкрыя думкі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прида́вленный
1. прыду́шаны, мног. папрыду́шваны; (прижатый) прыці́снуты, мног. папрыціска́ны;
2. перен. прыгне́чаны, мног. папрыгнята́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тра́хлы ‘трухлявы’ (Мат. Гом.). Мажліва, кантамінацыя тру́хлы і дра́хлы (гл.), параўн. рус.-ц.-слав. друхлый ‘прыгнечаны’, звязанае чаргаваннем з дряхлый ‘стары, трухлявы’ (Фасмер, 1, 544). Магчыма аддаленая сувязь з літ. trèšti ‘псавацца, гніць, трухлявець, рабіцца мяккім’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пода́вленный
1. паці́снуты; паду́шаны;
2. (усмирённый) заду́шаны; (об огневых точках противника и т. п.) пада́ўлены;
3. перен. (заглушённый) заглу́шаны, прыглу́шаны;
пода́вленный го́лос прыглу́шаны го́лас;
пода́вленный стон заглу́шаны (прыглу́шаны) стогн;
4. (угнетённый) прыгне́чаны; (ошеломлённый) ашало́млены, агало́мшаны;
пода́вленное настрое́ние прыгне́чаны настро́й;
пода́вленный го́рем прыгне́чаны го́рам;
пода́вленный неожи́данным происше́ствием ашало́млены (агало́мшаны) нечака́ным здарэ́ннем.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́рна,
Разм.
1. Прысл. да горны 2.
2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі прыгнечаны стан, у якім знаходзіцца хто‑н., перажываючы гора. І было самотна, надта было горна, Было многа крыўды, было многа слёз. Гурло. Пачынаюць думкі грызці — сумна, горна. Дзяргай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)