кісларо́д, -у, М -дзе, м.
Хімічны элемент, празрысты бясколерны газ, які ўваходзіць у склад паветра і неабходны для дыхання і гарэння.
|| прым. кісларо́дны, -ая, -ае.
Кіслароднае галаданне (востры недахоп кіслароду ў арганізме; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кісе́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Пашыты з кісяі. Кісейныя фіранкі.
2. перан. Празрысты, тонкі, як кісяя. Кісейны туман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсве́чнік, ‑а, м.
Падстаўка для свечкі ці свечак. Пасярэдзіне [століка] гарэла свечка, празрысты стэарын сцякаў на медны танканогі падсвечнік. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
файл, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У інфарматыцы: блок інфармацыі або рэсурс для інфармацыі, даступны для камп’ютарных праграм.
Захоўванне файла.
Тэкставыя файлы.
2. Канцылярскі празрысты пакет для захоўвання паперы і дакументаў.
|| прым. фа́йлавы, -ая, -ае.
Файлавыя сістэмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Кры́лле ’плаўнікі рыбы’ (З жыцця). Празрысты семантычны перанос. Гл. крыло 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фенакі́т, ‑у, М ‑кіце, м.
Спец. Празрысты, бясколерны ці слаба афарбаваны ў вінна-жоўты, ружовы, буры колер мінерал класа сілікатаў.
[Ад грэч. phenax, phenakos — падманшчык.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крышта́льны, -ая, -ае.
1. гл. крышталь.
2. перан. Празрысты, чысты.
Крыштальная вада.
3. перан. Беззаганны, бездакорны (пра лепшыя якасці чалавека, а таксама пра чалавека з такімі якасцямі).
Крыштальнае сумленне.
Крыштальнай душы чалавек.
|| наз. крышта́льнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кісларо́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Хімічны элемент, празрысты бясколерны газ, які ўваходзіць у склад паветра і неабходны для дыхання, гарэння і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жалабо́к, ‑бка, м.
Памянш. да жолаб (у 1 знач.); невялікае прадаўгаватае паглыбленне ў чым‑н. Па драўляным жалабку [з бярозы] сцякаў празрысты сок. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ажу́рны, ‑ая, ‑ае.
Празрысты, скразны (пра тканіны, вязаныя і разныя вырабы). Ажурная фіранка. // Тонкай работы, лёгкі. Ажурная мэбля. Ажурная архітэктура. Ажурны каркас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)