фенакіт, ‑у, М ‑кіце, м.
Спец. Празрысты, бясколерны ці слаба афарбаваны ў вінна-жоўты, ружовы, буры колер мінерал класа сілікатаў.
[Ад грэч. phenax, phenakos — падманшчык.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)