агло́блі, аглабе́ль, Д агло́блям, адз. агло́бля, -і, ж.

Пара жардзін, прымацаваных канцамі да пярэдняй восі воза, у якія запрагаюць каня.

Прымацаваць новыя а.

◊

Павярнуць аглоблі (разм.) — пайсці, паехаць назад, не дасягнуўшы мэты.

|| прым. аглабе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагаспада́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Гаспадарыць некаторы час. [А ўдоцця:] — Збіраюся паехаць у Ленінград, дык табе прыйдзецца некалькі дзён у мяне пагаспадарыць. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць шлёпаць. // Пайсці, паехаць шлёпаючы. Язэп устаў з пасцелі, босымі нагамі зашлёпаў да парога. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нарыжава́ць ’накласці чаго-небудзь у вялікай колькасці’ (віл., Нар. сл.), нарыжавицца ’сабрацца пайсці, паехаць куды-небудзь’ (там жа). Няясна; апошняе слова, магчыма, ад літ. ryžtis ’рашыцца, рашацца’, параўн. таксама рус. нарыгнуться ’наведаць каго-небудзь ці што-небудзь’ (СРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камандзіро́ўка ж., в разн. знач. командиро́вка;

пае́хаць у ~ку — пое́хать в командиро́вку;

вы́пісаць ~ку — вы́писать командиро́вку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакаці́ць, -качу́, -ко́ціш, -ко́ціць; -ко́чаны; зак.

1. што. Прымусіць каціцца.

П. бервяно.

2. Хутка паехаць, адправіцца куды-н. (разм.).

Машына пакаціла ў бок горада.

Яны пакацілі на поўдзень.

3. каго-што. Паваліць, прымусіць упасці (разм.).

Ён пакаціў мяне на зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́прасіцца, ‑прашуся, ‑прасіліся, ‑прасіцца; зак.

Настойліва просячы, атрымаць дазвол пайсці, паехаць куды‑н. Выпрасіцца на пабыўку. □ І выпрасіўся я на работу ў лес. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уе́хать сов. пае́хаць; (выехать) вы́ехаць, мног. павыязджа́ць; (отъехать) ад’е́хаць, мног. паад’язджа́ць; (заехать) зае́хаць; см. уезжа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыру́пець сов. стать ну́жным (необходи́мым), потре́боваться; захоте́ться;

~піла пае́хаць у го́рад — безл. потре́бовалось (захоте́лось) пое́хать в го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́прасіць, ‑прашу, ‑прасілі, ‑прасіць; зак., каго-што.

Атрымаць, дамагчыся чаго‑н. настойлівымі просьбамі. Выпрасіць прабачэнне. □ Валодзька выпрасіў, нарэшце, у рэдактара дазвол паехаць на раён. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)