пае́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́дзем, -е́дзеце, -е́дуць; -е́дзь; зак.
1. Накіравацца ў дарогу на чым-н.
П. па дровы.
П. у госці.
2. перан. Зрушыўшыся, саслізнуць, пасунуцца (разм.).
Нага не ўтрымалася і паехала.
3. Пачаць рабіць што-н., гаварыць што-н. (разм., неадабр.).
Ад яго чакалі тоста, а ён паехаў зусім не туды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пае́хаць сов.
1. в разн. знач. пое́хать;
п. у Мінск — пое́хать в Минск;
нага́ не ўтрыма́лася, ~хала — нога́ не удержа́лась, пое́хала;
2. (отбыть куда-л.) уе́хать;
п. з го́рада ў вёску — уе́хать из го́рода в дере́вню;
3. (следом за кем-л.) после́довать, пое́хать;
◊ п. са сме́ху — покати́ться со́ смеху
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пае́хаць, ‑еду, ‑едзеш, ‑едзе; ‑едзем, ‑едзеце, ‑едуць; заг. паедзь; зак.
1. Пачаць рухацца, перамяшчацца пры дапамозе якога‑н. транспарту. Крушынскі адразу запрог каня і паехаў. Бядуля. — Паехалі, — сказаў Міхась, спрытна ўскочыўшы на сядзенне трактара. Шахавец. // Накіравацца, адправіцца куды‑н., да каго‑н. Паехаць у госці. □ Андрэй завярнуў каня і паехаў па снапы. Чарнышэвіч. // З’ехаць куды‑н. — От што, — сказаў хлопец, калі бацька сеў палуднаваць, — я табе скажу, што я зусім заўтра паеду адгэтуль. Чорны.
2. Зрушыць з месца, пакаціцца (аб транспарце). Паехала машына. □ З вуліцы пачулася, як паехаў рамізнік. Мурашка.
3. Разм. Саслізнуць, пачаць апускацца, падаць. Нага.. [Тварыцкага] пакаўзнулася на вільготнай зямлі і паехала ўніз з узмежку. Чорны. Падсечаная,.. [алешына] нездаволена крахнула, пастаяла нейкі, амаль няўлоўны, момант, а потым памалу паехала ўніз. Брыль.
4. перан. Разм. Пачаць гаварыць доўга, многа або не тое, што трэба. [Клаўдзія Пятроўна:] — Мы ад цябе чакаем тосту, а ты нешта паехаў некуды не туды. Васілёнак.
•••
Паехаць ад (са) смеху (ад рогату, з рогату) — тое, што і пакаціцца ад (са) смеху (ад рогату, з рогату) (гл. пакаціцца).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пае́хаць
1. (ехаць) fáhren* vi (s);
яны́ пае́халі дадо́му sie fúhren nach Háuse;
2. (пачаць рухацца) lósfahren* аддз vi (s), sich in Bewégung sétzen;
едзь! fahr los!;
3. разм (саслізнуць) ábgleiten* vi (s), ábrutschen vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ненадо́ўга, прысл.
На кароткі час.
Паехаць н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
надо́ўга, прысл.
На працяглы час.
Паехаць н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
само́хаць, прысл. (разм.).
Па сваёй ахвоце, па ўласным жаданні.
С. паехаць на ўборку бульбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пое́хать сов., в разн. знач. пае́хаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
рыба́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і. -лак, ж. (разм.).
Рыбная лоўля (у рыбакоў-аматараў).
Паехаць на рыбалку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
са́ні, -е́й.
Зімовая павозка на двух палазах.
Паехаць у санях па дровы.
|| прым. са́нны, -ая, -ае.
С. след.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)