адчы́сціць, -чы́шчу, -чы́сціш, -чы́сціць; -чы́шчаны; зак., што.

1. Чысцячы, зняць, вывесці.

А. пляму.

2. Вымыць, вычысціць што-н.

А. кацёл.

|| незак. адчышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адчы́стка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запа́рнік, ‑а, м.

Спец. Кацёл або іншае прыстасаванне для запарвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыно́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Падстаўка ў выглядзе жалезнага абруча на трох ножках, на якой гатуюць ежу на адкрытым агні, а таксама козлы, да якіх падвешваецца кацёл над вогнішчам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Залапіць, паправіць паяннем; залітаваць. Запаяць кацёл меддзю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаратру́бны, ‑ая, ‑ае.

Які награваецца гарачым газам, што праходзіць па жаравых трубах (пра паравы кацёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; зак., чаго.

Закіпяціць нейкую колькасць чаго‑н. Накіпяціць кацёл вады. Накіпяціць малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.

Залатаць, паправіць паяннем.

З. дзірку.

З. кацёл.

|| незак. запа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. запа́йванне, -я, н. і запа́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

|| прым. запа́йны, -ая, -ае і запа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угаці́ць, угачу́, угаці́ш, угаці́ць; угаці́м, угаціце́, угаця́ць; уга́чаны; зак., што ў што.

1. Выкарыстаць для гачэння, укласці ў гаць.

2. Зрасходаваць усё ці вялікую колькасць чаго-н. (разм.).

У. усё масла ў кацёл.

|| незак. уга́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пари́ть​II-2 несов. (испускать пар) парава́ць;

котёл пари́т кацёл пару́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каза́н, ‑а, м.

Абл. Кацёл з круглым дном і шырокім верхам. Медны казан быў, ды палуда ўся аблезла. Сабаленка.

[Цюрк. казан.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)