каза́н, ‑а, м.
Абл. Кацёл з круглым дном і шырокім верхам. Медны казан быў, ды палуда ўся аблезла. Сабаленка.
[Цюрк. казан.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)