Verbum

цэйхга́уз, ‑а, м.

Уст. Ваенны склад зброі і абмундзіравання. — Давялося .. [Паскевічу] на свечку напляваць, а порах здаць у цэйхгауз. Караткевіч.

[Ад ням. Zeug — зброя і Haus — дом.]

элега́нтнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць элегантнага. Вочы міжвольна адзначыла зграбнасць постаці, простую элегантнасць убору, капялюшык з танюткай залацістай саломкі. Караткевіч.

пакра́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Кракаць час ад часу. [Ля ракі], у раскошы, гадаваліся, пакраквалі і часам цэлымі чародкамі ўзляталі качкі. Караткевіч.

абязлю́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Зрабіць бязлюдным, пустэльным. Беззямелле, а значыць — звязанае з ім адыходніцтва, магло абязлюдзіць землі. Караткевіч.

беспардо́нны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Бессаромны, нахабны. [Здраднік] нястомна разводзіў хлусні беспардоннай турусы. Караткевіч. [Міхась:] — Адкуль у цябе гэтакі запал? Беспардонны максімалізм! Гартны.

бра́мнік, ‑а, м.

Уст. Вартаўнік, дзяжурны пры браме, пры ўваходзе куды‑н. Брамнік з грукатам адчыніў перад возам браму. Караткевіч.

бранзаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Свяціцца, зіхацець колерам бронзы. Зноў бранзавеюць шышкі на ялінах, Зноў восень на бярэзніках ляжыць... Караткевіч.

картава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Тасаваць карты. Корчак сяк і так картаваў карты. Выпадала адно: ісці па Раўбіча. Караткевіч.

дзьму́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і выдзіманы. Пан Даніла сустрэў.. [маладога], седзячы за сталом, на якім стаяў дзьмуты зялёны штоф. Караткевіч.

се́йнер, ‑а, м.

Невялікае марское рыбалавецкае судна. [Будрыс:] — Сёння ў мяне быў капітан малога рыбалоўнага сейнера Іван Няпіпіва... Запарожскі казак. Караткевіч.

[Англ. seiner.]