беспардо́нны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Бессаромны, нахабны. [Здраднік] нястомна разводзіў хлусні беспардоннай турусы. Караткевіч. [Міхась:] — Адкуль у цябе гэтакі запал? Беспардонны максімалізм! Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)