прыграні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца пры граніцы. Прыгранічная зона. Прыгранічны гарадок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесастэ́п, ‑у, м.

Прыродная зона, якая характарызуецца чаргаваннем лясных і стэпавых участкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесастэ́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесастэпу. Лесастэпавыя раёны. Лесастэпавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ндра, -ы, ж.

Прыродная зона арктычнага пояса, якая характарызуецца суровым кліматам, бязлессем, вечнай мерзлатой, беднай расліннасцю, а таксама тып расліннасці, характэрны для гэтай зоны.

|| прым. ту́ндравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

франта́льны в разн. знач. фронта́льный;

ф. аго́нь — фронта́льный ого́нь;

~ная сцяна́ — фронта́льная стена́;

~ная зо́на — метеор. фронта́льная зо́на;

~ная праве́рка — фронта́льная прове́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антыцыкло́н, -у, м. (спец.).

Зона ўстойлівага павышанага атмасфернага ціску, якая знаходзіцца паміж цыклонамі і характарызуецца ясным, сонечным надвор’ем.

|| прым. антыцыкло́нны, -ая, -ае, антыцыклані́чны, -ая, -ае і антыцыклана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субтрапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да субтропікаў, з’яўляецца субтропікамі. Субтрапічная зона. Субтрапічная расліннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкаранёвы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, расце каля кораня. Прыкаранёвае лісце. Прыкаранёвая частка расліны. Прыкаранёвая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызасфе́ра, ‑ы, ж.

Прыкаранёвая зона глебы, у якой сканцэнтравана вялікая колькасць мікраарганізмаў (бактэрый, грыбоў, актынаміцэтаў).

[Ад грэч. rhíza — корань і sphaira — шар, вобласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыцыкло́н, ‑у, м.

Зона з высокім атмасферным піскам, якая размяшчаецца паміж цыклонамі і характарызуецца ясным, сонечным надвор’ем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)