зо́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зо́на зо́ны
Р. зо́ны зо́н
Д. зо́не зо́нам
В. зо́ну зо́ны
Т. зо́най
зо́наю		 зо́намі
М. зо́не зо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зо́на, -ы, мн. -ы, зон, ж.

Поле, паласа, прастора паміж якімі-н. межамі, дзвюма лініямі ці ўздоўж якой-н. лініі, а таксама наогул пэўная тэрыторыя, вобласць, што характарызуецца якой-н. агульнай прыметай.

Пагранічная з.

Прыгарадная з.

Бяз’ядзерная з.

З. тундры.

З. адпачынку.

|| прым. зо́нны, -я, -ае і зана́льны, -ая, -ае.

Зонны тарыф.

Занальная доследная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зо́на зо́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зо́на ж. зо́на; полоса́;

з. ту́ндры — зо́на ту́ндры;

ру́дная з. — геол. ру́дная зо́на;

з. агню́ — воен. зо́на огня́;

○ без’я́дзерная з. — безъя́дерная зо́на;

з. адчужэ́ння — ж.-д. зо́на (полоса́) отчужде́ния;

дэмілітарызава́ная з. — демилитаризо́ванная зо́на;

мёртвая з. — мёртвая зо́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зо́на, ‑ы, ж.

Пэўная прастора, што характарызуецца якой‑н. агульнай прыметай; паласа, раён. Арктычная зона. Лясная зона. Пагранічная зона. Зона адпачынку.

•••

Бяз’ядзерная зона — зона, у якой не павінна вырабляцца, захоўвацца і выкарыстоўвацца ядзерная зброя.

Дэмілітарызаваная зона — вызначаная дагаворам паласа ўздоўж граніцы дзвюх дзяржаў, на якой забараняецца будаваць умацаванні і трымаць войскі.

Мёртвая зона — прастора вакол радыёстанцыі, у якой наглядаецца паслабленне або адсутнасць прыёму радыёсігналаў.

[Ад грэч. zōnē — пояс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́на ж Zóne f -, -n; Región f -, -en; Raum m -(e)s, Räume, Gebíet n -(e)s, -e, Beréich m -(e)s, -e (галіна, сфера);

забаро́нная зо́на Spérrgebiet n;

паме́жная зо́на Grénzzone f, Grénzgebiet n;

зо́на акупа́цыі Besátzungszone f;

бяз’я́дзерная зо́на паліт átómwaffenfreie [kérnwaffenfreie] Zóne;

дэмілітарызава́ная зо́на паліт entmilitarisíerte Zóne;

зо́на адпачы́нку Erhólungsgebiet n;

кліматы́чная зо́на геагр Klímazone f;

валю́тная зо́на эк Währungsgebiet n;

зо́на свабо́днага прадпрыма́льніцтва камерц Zóne des freíen Unternéhmertums;

зо́на свабо́днага га́ндлю камерц Fréihandelszone f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зона,

музычны тэрмін.

т. 7, с. 105

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зона,

прастора паміж межамі.

т. 7, с. 105

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зо́на

(лац. zona, ад гр. zone = пояс)

прастора, раён, тэрыторыя паміж якімі-н. граніцамі, характарызуецца агульнымі адзнакамі (напр. арктычная з., лясная з., бяз’ядзерная з.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Зо́на. Рус., укр. зо́на, польск. zona. З франц. zone (< лац. zona < грэч. ζώνη ’пас’) ці з лац. праз рус. (ці польск.). У рус. з XVII ст., у бел., верагодна, у XX ст. Шанскі, 2, З, 107; Фасмер, 2, 104; Блок–Вартбург, 651. Ням. пасрэдніцтва менш верагодна: іншае вымаўленне пачатковага зычнага (Біржакава, Очерки, 362).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)