рэвалюцыянізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак.
1. каго-што. Пашырыць (пашыраць) рэвалюцыйныя ідэі сярод каго-, чаго-н.
2. што. Змяніць (змяняць) карэнным чынам.
Р. спосабы вытворчасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пераправажа́цца ’перапраўляцца (цераз раку)’ (Нас.). Утворана пад уплывам польск. przeprowadzać się ’змяніць месца побыту, пражывання’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
і́мідж, -у, м.
Мэтанакіравана сфарміраваны вобраз (якой-н. асобы, з’явы, прадмета), які вылучае пэўныя важнейшыя характарыстыкі і аказвае эмацыянальна-псіхалагічнае ўздзеянне на каго-н.
Змяніць і. палітычнага дзеяча.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праспрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Змяніць (дзеяслоў) па яго граматычных фермах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапланава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.
Спланаваць нанава, змяніць план чаго-н.
П. забудову квартала.
|| незак. пераплано́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перапланіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перастро́іць², -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., каго-што.
Нанава размясціць у страі, змяніць строй чаго-н.
П. баявыя парадкі пяхоты.
|| незак. перастро́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перастрае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пераасігнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
Асігнаваць па-іншаму; змяніць асігнаванне чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зме́нены
1. изменённый, преображённый;
2. сменённый;
3. сменённый, переменённый;
1-3 см. змяні́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Зме́на ’прамежак часу’ (ТСБМ), ’зменнае поле’, ’здрада’ (Нас.), рус. сме́на, укр. змі́на, польск. zmiana ’змяненне’, ’прамежак часу’, чэш. změna ’змяненне’, славац. zmena ’тс’, славен. zmȇna ’дамоўленасць, размова, гульня; змяненне’, серб.-харв. сме̏на ’змяненне; змена’, балг. смя̀на ’тс’, макед. смена ’тс’. Параўн. ст.-рус. съмѣнити ’змяніць’ (1331 г.), измѣнити ’змяніць’ (1076 г.), ’здрадзіць’ (1076 г.), измѣна ’змяненне’, ’замена’, ’здрада’ (XI ст.). Параўн. серб.-луж. změnić, změniś ’змяніць’. Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова змяняць, у якім кантамінаваліся дзве прэфіксальныя формы: sъ‑měnʼati і jьz‑měnʼati; першае значэнне ад першай, інш., асабліва апошняе, верагодна, ад другой. Але магчыма, што значэнне ’здрада’ з рус. Корань měn‑ гл. мена.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пераадрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Змяніць адрас, паслаць на новы адрас. Пераадрасаваць карэспандэнцыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)