дэнаміна́цыя, ‑і, ж.
Змяненне намінальнай вартасці грашовых знакаў для стабілізацыі валюты і спрашчэння разлікаў.
[Ад лац. denominatio — перайменаванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камбінато́рны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які асноўваецца на камбінаванні. Камбінаторны аналіз у матэматыцы. Камбінаторнае змяненне гукаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зме́на ’прамежак часу’ (ТСБМ), ’зменнае поле’, ’здрада’ (Нас.), рус. сме́на, укр. змі́на, польск. zmiana ’змяненне’, ’прамежак часу’, чэш. změna ’змяненне’, славац. zmena ’тс’, славен. zmȇna ’дамоўленасць, размова, гульня; змяненне’, серб.-харв. сме̏на ’змяненне; змена’, балг. смя̀на ’тс’, макед. смена ’тс’. Параўн. ст.-рус. съмѣнити ’змяніць’ (1331 г.), измѣнити ’змяніць’ (1076 г.), ’здрадзіць’ (1076 г.), измѣна ’змяненне’, ’замена’, ’здрада’ (XI ст.). Параўн. серб.-луж. změnić, změniś ’змяніць’. Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова змяняць, у якім кантамінаваліся дзве прэфіксальныя формы: sъ‑měnʼati і jьz‑měnʼati; першае значэнне ад першай, інш., асабліва апошняе, верагодна, ад другой. Але магчыма, што значэнне ’здрада’ з рус. Корань měn‑ гл. мена.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бесперапы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца без перапынкаў; пастаянны. Бесперапынны паток машын. Бесперапынны тэхнічны прагрэс. Бесперапыннае змяненне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрух, -у, м.
1. гл. зрушыцца, зрушыць.
2. перан. Прыметнае, значнае паляпшэнне, змяненне ў стане, развіцці чаго-н.
З. у рабоце.
Пазітыўныя зрухі ў жыцці краіны.
3. Гарызантальныя змяшчэнні геалагічнага слоя.
З. зямной кары.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэфарма́цыя, ‑і, ж.
Змяненне формы, аб’ёму, памеру чаго‑н. пад уздзеяннем знешняй сілы. Дэфармацыя металаў. Дэфармацыя цела.
[Ад лац. deformatio — скажэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́бітус, ‑у, м.
Спец. Знешні воблік чалавека, жывёльнага або расліннага арганізма. Атлетычны габітус. Змяненне габітусу. Габітус гібрыда.
[Ад лац. habitus — выгляд, склад.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акаркаве́нне, ‑я, н.
Спец. Змяненне абалонак раслінных клетак, у выніку якога яны становяцца непранікальнымі для вады, паветра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карэ́кцыя, ‑і, ж.
Выпраўленне, частковае змяненне чаго‑н. Карэкцыя зроку пры дапамозе акуляраў. Карэкцыя траекторыі палёту касмічнага карабля.
[Лац. correctio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метамарфо́за, -ы, мн. -ы, -фо́з, ж.
1. Відазмяненне, пераўтварэнне, пераход у іншую форму развіцця з набыццём новага знешняга выгляду і функцый (спец.).
М. вусеня ў матылька.
2. Поўная канчатковая перамена, змяненне (кніжн.).
З ім адбылася незвычайная м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)